Oldukça kısa, 15 dakikada okunabilecek bir kitap ama içerisindeki resimleri incelemeye kapılırsanız daha da uzayabilir tabii. Ben hikayeyi beğendim ama içeriğindeki yetişkin dili ve çıplaklık pek bana göre değil -gerçi canım Gaiman bunu düstur edinmiş gibi (bkz. 
Yıldız Tozu). Yine de aşırıya kaçmadığı görüşündeyim o yüzden çok rahatsız etmiyor. Oldukça basit anlatılmış, kafa yormuyor. Gaiman’ın hayal dünyasının genişliği beni gerçekten her defasında şaşırtıyor, bazı bazı da ürkütüyor ama çok seviyorum bu yazarı.
Not: Bu eseri okuduktan bir süre sonra üzücü bir şekilde yakın zamanda kendisinin bir Tumblr paylaşımında “İsrail’in var olma hakkı olduğunu ve Filistin’in devlet olarak tanınması gerektiğini” söylediğini okudum. Bana çift yönetimli devlet önerisinden farksız geldi bu söylem ve en sevdiğim yazardan bunu duymak beni gerçek anlamda üzdü. Kitaplarına bir daha aynı bakabileceğimi sanmıyorum ve boykotuma devam edeceğim için Gaiman ile son buluşmamız olabilir. Elimde başka kitabı kaldı mı okumadığım, bilemiyorum ama… tekrar satın almayacağım net.
Tepkisizlik
Hayatında hiç beklemediğin insanlar seni şoke edecek olaylar geldiğinde gerçekten sarsılıyorsun sonra normalleşmeye başlıyor sonra bunlar sıradan hale geldiğini görüyorsun bu aslında üzücü birşey ama aynı zamanda alışmakta bir lütuf oda bir gerçek
Harry Potter ve Azkaban TutsağıJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları Yayınları · 202234,6bin okunma
“Bu sıralar sağlığım gayet iyi, tuhaftır, aklım da yerinde sayılır. Gene de canımı sıkan, anlaşılmaz bir kaygı var, ancak zihnim kaşınıyor, diye tarif edebileceğim bir şey, sanki ruhum suçiçeği çıkaracak. Ne hissettiğimi anlatabilmek için böyle saçma sözlere başvurmaktan başka çarem yok. Fakat size arada bir bahsettiğim o hüzünlü ruh hallerime pek benzemiyor bu, hani hüznümün, her zamanki bildik hüzün olduğu hallere. Şu anki ruh halimin gerçek bir nedeni var. Etrafımdaki her şey uzaklaşıyor benden, çöküyor. Üzücü anlamıyla kullanmıyorum bu iki fiili. Yalnızca görüştüğüm insanların değişimlerden geçeceğini, hatta belki de geçtiğini, hayatlarında kimi dönemlerin kapanacağını söylemeye çalışıyorum ve bütün bunlar çocukluk arkadaşlarının öldüğünü gördükçe kendini ölüme daha yakın hisseden ihtiyarlar gibi çözemediğim, esrarlı bir şekilde, kendi hayatımın da değişmek zorunda olduğunu ya da değişeceğini soktu aklıma. Böyle olursa işlerin kötüye gideceğine inanıyor değilim; hatta tam tersine. Ama bir değişiklik söz konusu ve benim için değişiklik, bir halden bir başkasına geçmek kısmen ölmektir; içimizden bir parçadır ölen ve ölenin, göçenin kederi ister istemez dokunur ruhumuza.”
