Onyedi hikayenin yer aldığı Türk Edebiyatına kazandırılmış güzel bir eser Ay Han’ım. Hikayelerin geçtiği mekandan dolayı Ankara’nın hikayeleri okunacak denilirse okuyucuya yanlış bilgi vermemiş olurum. Akif’in kedisi ile M.Akif’in Taceddin Dergahında soluklanmak, eski Ankara’da gezinti yapmak Akif’e yoldaş olmak, eski Ankara’da ilk kadın hekimimiz Dr. Mediha Raşit Hanım’ın meslek hayatının ilk günleri ilk maceralarını bilmek, öğrenmek payına bu kitapla düşerken esere ismini veren Ay Hanım’da hüzünlenmek, üzülmek, ağlamakta serbest diğer hikayeler eserin içinde okuyucuyu içine çeken her hikayede kendinden eskilerden bir parça buldurtacak eser okuyucusunu bekliyor. #Kitapsuuru 
Kitap Şuuru
İnsan ölümü yaşayabilir mi?
**Geçmiş yıllardan kalmış ajandalarını saklardın. Kendi varoluşundan kuşkulandığında yeniden okurdun onları. Sayfaları gelişigüzel karıştırarak geçmişini yeniden yaşardın, tanık olduğun olayları aktaran bir kitaba göz atarcasına. Yer yer anımsamadığın buluşmalara, kendi elinle yazdığın adları sana bir şey çağrıştırmaz olmuş insanlara denk gelirdin. Öte yandan, olayların çoğunu anımsardın. İşte o zaman da yazılı şeyler arasında yaşananları anımsayamamaktan kaygılanırdın. Sonuçta o anları da yaşamıştın. Ne olmuştu onlara?**
80 sayfalık bir kitap nasıl bu kadar derin anlamlar, hüzünler taşıyabilir? Bir solukta okuyamadım bu kitabı, ağır geldi. Daha önceden intihar etmiş birini anlatır gibi değil de sanki gözlerinin önünde yavaş yavaş, ağır ağır ölüyormuş gibi hissettirdi.
Ölmenin kolay olduğunu düşünürdüm ben ama hepimizin de bildiği gibi "yaşayanlara üzülmek" terimini daha rahat anladım artık. Ölen ölüyor ama yaşayanlar için daha zor oluyor hayat akıldaki sorularla, bilinmezliklerle.
Kitap mektup tarzında yazılmış. İntihar eden arkadaşının arkasından sevdiklerini, sevmediklerini, kişiliğini hatta psikolojisini derin bir şekilde anlatıyor sanki kendisini anlatır gibi ve bunları detaylı bir şekilde yapıyor. Detaylar benim için zaman zaman sıkıcı, zaman zaman ise hüzünlü bir şekilde ilerledi.
"İntihar" konusuna bakış açımı bir nebze olsun değiştirdiğini düşünüyorum bu kitabın. Ayrıtılarını göz ardı edersek bana nedensizce 
Tutunamayanlar kitabını anımsattı diyebilirim.
