Martin Eden'ı bitireli saatler oldu; ama ağlaya ağlaya bitirdiğim gibi, etkisinden kurtulamamış bir hâldeyim. Çok üzüldüm, çok moralim bozuldu. Jack London'ın daha önce muhteşem Vahşetin Çağrısı ve yine muhteşem öykü kitabı Ateş Yakmak'ı okumuştum ve kaleminin enfes tadından tatmıştım...Martin Eden, olay örgüsü anlamında insanı sıkabilecek bir kitap gibi duruyor, sıkabilir de...ama Jack London'ın karakter yaratma, geliştirme anlamındaki mahareti inanılmaz etkileyicilikte. Eser, çok iyi bir çeviriyle esneye büküle, döne çevrile öyle güzel bir şekilde hikâyesini anlatıyor ve Martin'i karşımıza öyle bir karakter olarak çıkarıyor ki benzerlerini kendi adıma çok gördüğümü söyleyemem. Edebiyatçıların en önemli yeteneği belki karakter yaratmada kendini ortaya koyuyor olabilir. Eğer bu bir kıstassa Jack London burada muhteşem bir maharet gösteriyor, Martin Eden hiç bir zaman kolayca unutulamayacak bir karakter. İnanın bu yorumu yazarken bile gözlerim dolu dolu...Klasikleri 40'lı yaşlardan sonralara bırakmakla doğru bir karar verdiğimi görüyorum....
