Bir şeyler düşünmek istiyordum. Unutmak için.
Sayfa 59
Hayat böyleydi. İnsanlar ayrı ayrı yollara dağılırlardı.
Sayfa 157
Ben aşkı şiirlerde, romanlarda olduğu gibi bir parlak yaz gecesinin mehtabında başlayıp sabahında biten bir rüya addedenlerden değildim. Benim için sevmek bir başka insanın vücudundan, ruhundan bir parça hükmüne girmek, onunla beraber gülüp ağlamak, ıstıraplarını paylaşmak demekti.
Sayfa 102
Okur Takip Önerileri
Bu sandalyeye filânın lûtfu, falanın yardım ve tavsiyesiyle oturmadım. Memleket bu makamı bana sırf kendi emeğimin mükâfatı olarak verdi.
Sayfa 61
Kaderim benim fikrim alınmadan yazılıyordu.
Sayfa 90
Günlerin nasıl hem uzun hem bu kadar kısa olabiliğini anlamamıştım. Yaşaması uzundu elbette fakat o kadar genişlemişlerdi ki sonunda iç içe geçiyorlardı.
Sayfa 75
Buzdolabını açtım. Kafamı soktum. Belki beynim serinler. Dertlerimi unuturum. Istıraplarım diner.
Sayfa 269
"...'İnsan iradesini, irade dışı şeyler kuşatmıştır hep.' İstemsizce, unutarak, bilmeden...yaşarız bu hayatı."
Sayfa 148
Tutmuş bize edilen tüm beddualar. Hayatımız kalitesiz, ahval ümitsiz. Yerin yedi kat dibindeyiz.
Sayfa 43
Büyüdükçe arzularım küçüldü, şaşkınlıklarım küçüldü, beklentilerim küçüldü. Büyüdükçe öyle küçüldüm ki içimde taşacak bir şey kalmadı.
Sayfa 15
Kendini kandırmaca, en sevdiğim oyun.
Benliğe kök salan gönül bağlarını kim tarif edebilir?
Sayfa 121
Sevgi, bir insanın kişiliğinin en derinlerine kadar kavramının tek yoludur. Kimse başka bir insanın derinliklerini onu sevmediği sürece kavrayamaz.
Sayfa 116
Hayatında bir anlam, bir amaç, bir hedef bulunmadığını, bu yüzden de devam etmesine gerek olmadığını söyleyen kişiye acıyın; yakında kaybolacaktir.
Sayfa 87
"Yaşamak için bir nedeni olan insan her türlü nasıl'a katlanabilir."
Sayfa 87 - Nietzsche