Blanchot 'ın 1941'de yayımlanan bu ilk kitabı; etkilendiği #kafka ve arkadaşı #georgesbataille 'den izler taşır. Kafka gibi süregelen yalnızlığı onu toplumdan gizli (#harperlee benzeri) yaşamaya iter.
3 bölüme ayrılan kitabın ilkinde,anlatının kendisi (özü korunarak kısaltılan ikinci versiyonu da var), ikincisinde büyük bir edebiyat kuramcısı olarak anılan yazarın 'edebiyat ve ölüm hakkı' denemesi, sonunda da #jeanstarobinski 'nin bu roman üzerine yazdığı okuma denemesi var. Orijinalini bilmem ancak bu deneme, eseri anlamlandırmanız adına çok yararlı olmuş zira tüm sorgulamalar arasında kaybolmuş yönünüzü bulmanıza çok faydalı oluyor.
Anlaşılması zor ilk bölümde, (ki okuma denemesinden yardım alarak yazıyorum) Thomas okyanusun kıyısından ayrılır, yüzerek uzaklaşır, bir dizi başkalaşım geçirir ve kıyının bir başka noktasına döner. Daha sonra Anne ile tanışır başka bir biçemde ve Anne ölünce, zaten varoluşunu derinlerinde dolaşıp hiçliğini sorgulayan Thomas, sesli düşünceler arasında (gizemli bir boyut da olabilir bu) tekrar başında 'dünyanın kör ve düşman maddesi' dediği denizine (yalnızlığına) döner, başkalaşır ve farklı özümsediği hayata denizin başka bir yerinden çıkarak akar. Karakterin yenilendiği kaynak, başka bir varoluş tarzı gibidir ve tüm sınırların aşılması olgusu ile iç içedir. Kimi yerlerde görülebilen mini çelişkiler ve sürekli sorgulama hali, #hegel 'e takmış bir yazarın tümcelerine yansıması ile pek doğal doğrusu.
Fransız edebiyatının verdiği eserlerle bu esrarengiz yazarını okurken anlayabilmek zor olabilir, üzerine düşmek ve tekrar gerektiriyor...
