Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Ağlar mısın Güler misin?
Yani bu kitabı okuyalı üzerinden baya bir zaman geçti. Bu sebeple incelememde eksik ve kusurlar olabilir, şimdiden affola arkadaşlar.
Bir çöküşün öyküsü Fransız sosyetesinde kuvvetli bir konumda olan bir kadının nasıl gözden düştüğünü ve bu gözden düşmesinin kendinde ne gibi sonuçlar doğurduğunu anlatıyor. Zaten kanımca Stefan Zweig Sosyete diye tabir edebileceğimiz topumun kaymak tabakası ile ilgili ve özellikle bu tabakadaki kadınlarla ilgili etkileyici psikolojik tespitler yapan kıymetli bir yazardır. Yani ondan Dostoyevski'nin fakirliğe ve yoksulluğa ilişkin yaptığı tespitler gibi tespitler yapmasını şahsen beklemenin yanlış olduğu kanısındayım. Tabii sosyeteye ilişkin yazmakla beraber onların psikolojisine ilişkin yazmasından mütevellit aslında her kadının yalnızca kadın olmasından dolayı benzer özellikler taşıdığı hususları bence başarılı bir şekilde ifade etmiştir. Gelelim eserimiz ile ilgili söyleyeceklerime... Eser genel anlamda benim için trajikomik bir mahiyet taşımaktadır, bunu belirtmek isterim. Bilindiği gibi trajedi ve komedinin yasak mahsulü olan bu tip eserlerde esere üzülmek veya gülmek tamamen size kalmıştır. Bu eserde de kadına empati kurup üzülmek ile onun egoist dünyası ile çatışan gerçek dünya arasındaki gerilime gülmek tamamen size kalmıştır. Bu gerilim bence komiktir tıpkı sakar bir adama gülmemiz gibi. Çünkü biz adamla bir empati kurmadan yalnızca adamın sakarlıklarına gülebilmekteyiz. Vellhasılı kelam belirttiğim gibi gülmek ve üzülmek hususunda tercih hakkı sizde olan bir eserdir bu eser. Herkese okumasını tavsiye ederim.
Arz-ı Hal ve Sonrası
TOMRİS
"Senin için alışılmış şeyler söyleyemem sana yaraşmaz
Kış gecesi amcamızdır, bahar yakından kardeşimiz
Alır başımı Erzincan’a giderim seni düşünmek için
Dörtlükleri bozarım çünkü dağlar ne güne duruyor
Kıyılar ve eskimeyen her şey seni anlatmak için
Bir bozuk saattir yüreğim hep sende durur
Ne var ki ıslanır gider coşkunluğum
Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu
Benim naçizhane yazmaya çalışan bir okur olarak düştüğüm bir yanılgı var. Yazar kendinin dışında bir şey yazamazmış gibi hep otobiyografik ögeler arıyorum eserin içinde. Çok keyiflidir de bu benim için, bulmaca çözer gibi yazarın hayatını çözmeye çalışırım, ip uçları ararım eserlerde. Şermin yaşar benim bu arayışımla pinpon topu gibi oynadı. O
- Bir sözlüğe ihtiyacım var.
- Kaç kelimelik olsun?
- Tek.
- Tek kelimelik bir sözlük mü dediniz!
- Evet, içinde yalnız Allah kelimesi olsun.
Tek kelimelik bir sözlük ve Posta Kutusundaki Mızıka kitabı sonrası bu kitapta efsane gerçekten.
Doğudan Batıdan düşünürlerle konuştuğunuz çok güzel bir kitap.
Kilise & İlluminati
Sess kontrol ses 1 2 sess 1 2 ses kontrol..
Öhömm!
Dan Brown. Kitapları okunan ve beğenilen bir yazar. Bu sebeple hep okumak istiyordum, arkadaşımın tavsiyesi üzerine bu kitabıyla başladım. Kitabın ortalarında ona ''çook sıkıldım'' dediğimi hatırlıyorum. Yani tamam, kitapta bir gizemin peşine düşülüyor ama olay örgüsü vs. pek sarmamıştı beni. O kadar şaşırtmamıştı yaşanan olaylar yani :)
Ama kitap kendini sonlara doğru belli ediyor. Bir olayın çözümlenmesinden çok Kilise ve İlluminati arasındaki davadır kitabın asıl mevzusu. Yani başından beri var olan Din ve Bilim arasındaki o çatışma. Hangisi haklı? Hangisi üstün? Hangisi ne diyor? Bu tarz sorularla düşündürtüyor insanı, bu açıdan güzeldi yani.
Kitapta en çok etkilendiğim 3 yer vardı.
*1.si syf 369. Tanrı'nın adil olup olmadığı üzerine bir konuşma geçiyor ve yapılan açıklama bir nebze tatmin ediciydi bence.
*2.si syf 385. 94.bölüm yani. Okurken aklıma Peyami Safa'nın Yalnızız kitabı geldi. Biliminin ilerlerken vermiş olduğu tahribatın anlatıldığı güzel bir bölümdü.
*3.sü de syf 456. Oradaki anne ve babanın beklentisi ve davranışı garipti yani. Tasvip ettiğimi söylemiyorum :)
Bu inceleme, kitabı okuyacaklara yönelik değil de okuyanların anlayabileceği dilden oldu biraz :) Kilise ve İlluminati arasındaki olaylara meraklı olanlar ve bir de sanat tarihine düşkün olanlar daha zevkle okuyacaktır :) Yapılar, semboller, Vatikan şehri vs. hoşlarına gider yani. Okuyacaklara keyifli okumalar dilerim..
"Yanızca sevmek yetmiyor demek ki."
Ah kitap; bir ergen annesine neler yaptın? Nasıl bir hastalık bu! Aileler olarak çok ama çok dikkat etmemiz gerektiğini bir kere daha gösterdi.
Sana Gül Bahçesi Vadetmedim kitabı yazarın otobiyografisi olarak sayılıyor. Bu nedenle duyguları çok net hissedebiliyorsunuz.
Kitap, on altı yaşındaki Deborah’ın kimlik çatışmasını konu ediyor. Kendini bu dünyaya ait hissetmeyen ergen kızımız, ruhunda kendi dünyasını kuruyor. Hatta ileri gidip dil bile geliştiriyor. Başta normal bir ergenlik olarak düşünürken şizofren tanısı konuluyor. Nomal bir genç kızlık yaşamayan karakterimiz akıl hastanesine yatırılıyor. Hastanedeki diğer hastalar, doktoru ile yaptığı seanslar o kadar gerçekçiydi ki...
Kurgu dünyasıyla gerçek dünyası birbiriyle çatışan bir genç kızın öyküsü sizi de derinden sarsabilir. Ben kitabı beğendim, keyifli okumalar dilerim.
