“Akşam ışığında derinleşip kızıllaşan, gölgeli yüzleriyle, sonsuzluğa dair bir öyküye rasgele konmuş virgüller gibi...
Asla duyulamayan, bir duyulsa yeryüzünün küllerle örtüleceği, karanlığın hiç gitmemecesine çökeceği bir ezginin notaları gibi.”
Sayfa 17