Viyana Kongresi ( 1814-15) bu başarıyı tanıdı ve İngiltere Cape colony, Seychelles, Mauritus, Trinidad, Tobago, St.Lucia, Malta ve Seylan'da ( Sri Lanka) egemenliğini sürdürdü.
Osmanlıların talihsizliğine, Viyana Kongresi sebep olmuş, Osmanlı Devleti'ni Avrupa Uyumu'nun dışında tutmuş ve Osmanlılar Avrupa hükümdarlarının istifadesine amade askerî yardımdan mahrum bırakılmıştı.
— oysa herkesin topa tuttuğu ve kendisinden beklenenleri onlara tükürecek kadar küçümseyen Prens Talleyrand Viyana Kongresi'nde Fransa'nın paylaşılmasını önlemiştir: Ona taç giydirilmesi gerekirken üzerine çamur atılıyor.
Viyana kongresi, Avrupa'ya barışı getirdi ve bu sayede Savaş Afrika'da Asya'ya taşındı. Avrupa'da Barış sömürgeciliğin ön şartıydı. Büyük güçlerin daima kolilerle ilgili sorunlar çerçevesinde çatışmaları tehlikesi mevcut olmasına rağmen emperyalizm yoluyla pek çok ittifak sistemi oluşturdu.
1815 Viyana Kongresi sonrası Meternich gibi makul ve çok uluslu imparatorluklara uygun politikaları takip eden ve bunu telkin eden bir devlet adamıyla olan ilişkiler Fransa ile olan yakınlığı bir yerde dondurmuş sayılır. Mehmet Ali'nin ayaklanması daha evvel Navarin'deki Yunan ayaklanmasını desteklemek gibi fiiller Fransa ile Osmanlı İmparatorluğu'nun arasını açmıştır. İngiltere Rusya' ya karşı (Hünkar İskelesi Anlaşması'yla Rusya'nın Osmanlı İmparatorluğu üzerinde Mısır'a karşı koruyucu politikasını hatırlayalım) Osmanlı İmparatorluğu' nu himaye etme politikasını başlattı.
Bu bir uzun dönemdir.
Bu sayede Mısır sorununu da imparatorluk atlattı. Fransa, Akdeniz'de Mehmet Ali Mısır'ını destekleme imkanını kaybetmiştir. Mamafih Britanya İmparatorluğu ile aksamayan ilişkiler kurmaya çalışan Tanzimatçı imparatorluk yönetimi Fransa'yı da ihmal etmemiştir.