Bir kötülük yapmadım ki..
Ama ah, şimdi hatırladım ki bu aşağılık dünyadayım.
Kötülüğün çoğu zaman alkışlandığı iyiliğin bazen tehlikeli bir çılgınlık sayıldığı dünyada..
Yine de hala büyük bir yaşama isteği var içimde. Ölmek istemiyorum. Yaşamı yenilemek ve baştan başlamak istiyorum. Farklı yaşam nedenleri bulmak istiyorum. Hatta, başımda ipler, sırtımda dayanaklar, koltuk altımda bastonlar olmadan boşluğun içinde asılı kalmış halde yaşamak, ama yaşamak, Tanrı aşkına hala yaşamak, kelimenin tam anlamıyla yaşamak, gözler ve ellerle, beyin ve karaciğerle on, yirmi, otuz yıl daha yaşamak, dünya fırınından kendime bir parça ekmek alabilmeyi ve insanların detone korosunda kendi kelimelerimi söyleyebilmeyi başarıncaya dek yaşamak..
Gururla, cesurca, yüreğimdeki tüm umutlar, zihnimdeki tüm arzularla mücadele veriyordum. Kendimi bütünüyle adamıştım. Böyle olmak, bunu yapmak ya da yok olmak..
Sözünü ettiğim kitaplar nitelikli olanlara yaklaşamazdı. Fakat arada bir, sanki bilhassa sizin için kaleme alınmış gibi, o an ulaştığınız zihinsel düzeyle birebir örtüşen bir tanesini denk gelirsiniz.