Belki sondur, belki başlangıç.
Belki bir halden diğerine geçiştir.
Dünyanın çatısında,
Asya'nın kalbinde,
Yeryüzünün en ücra köşesinde..
Hemoglobin oranım yükselsin, sorun değil. Kanım pıhtılaşsın, başım dönsün, midem bulansın.
Aradığım, kilometrelerce ötedeki kulağım, hissedenim, duyanım, imkansızım değil, en yakınım ordadır belki.
Yedi
Beyaz Geceler, Fyodor Mihailoviç Dostoyevski’nin insan psikolojisini ele alan ve karmaşık duyguları çok sade ve ustalıkla anlatan eserlerinden sadece biri.
Roman, ilk kez 1848 yılında, Oteçestvennıye zapiski dergisinin 12. sayısında Dostoyevski imzasıyla yayımlanmış ve yazarının gençlik arkadaşı olan şair A. Pleşeev‘e atfedilmiştir.
Beyaz
Vefasızlık, Hatice
İnsanın büyük yalnızlığı
Küçük ölümü
Kendine verdiği bir eksilme cezası..
Senin o kirpiklerinden tutup
Başını güneşlere çevirdiğin çocuklar var ya
Evlerinin acısını kalbinde uyuttuğun
Şimdi senden çok uzaktalar..
Kendisini sevmek için olsun
İnsan arar değil mi bir iyilik zamanını
Kalp, eşyadan daha çabuk soğuyormuş
Eyvah ki bir daha yalnızsın mezarında..
Nasıl unutuşa dönüşür insan böyle
Güzellik ölümle biter mi hiç
Sen olsan yine bağışlardın
Ben yapamıyorum Yunus'un kızı..
Kırk beş yıldır beni insan eden
Yüreğindeki o sabırlı merhamet
Soğumasın diye bu sessizlikte
Onların yerine de konuşuyorum seninle...
~ Şükrü Erbaş ~
Dmitriç kendisini sürekli endişe içinde bulur ve herhangi bir suç işlememesine rağmen devamlı takip edildiğini düşünür. Paranoyak bir izlenim veren Dmitriç en sonunda Altıncı Koğuş'a yatırılır. Bu akıl hastanesinde kaldığı koğuş oldukça kötü durumdadır ve hastalarla ilgilenilmektedir. Dmitriç de maruz kaldığı bu durumdan şikayetçidir, yaşadıkları zorbalıklara ve adaletsizliklere karşı çıkmaktadır. Koğuşta kalan beş kişinin doktoru olan Andrey Yefimıç ise kendi statükosunun devamlılığını isteyen, mevcut durumu değiştirmek için hiçbir şey yapmayan bir kişi görünümündedir.
Kitap düşkünü olan Yefimıç de birtakım felsefik sorgulamalar yapmaktadır ve yalnız bir insandır. bir gün Altıncı Koğuş'a uğrar ve Dmitriç ile sohbet eder. Dmitriç onun bir casus olduğunu düşünse bile Yefimıç'in hastane ve hapishane kıyası sonrasında düşüncesi değişir. İkilinin felsefik konuşmaları bir süre devam eder. Yefimıç yaşadığı yalnızlık ve konuşacak kimsesi olmaması gibi nedenlerden ötürü onunla sohbet etmekten mutluluk duyar.
ikilinin bu sohbetlerine gizlice tanıklık edenler doktorun da hasta olduğu düşüncesine kapılır. Yerel yönetimin olağan toplantısı görünümündeki bir davete icap eden Yefimıç için yolun sonu gözükmektedir. Sohbet sırasında uzmanlarca sınandığını fark etmez ve koltuğundan olmasına giden süreç hızlanır. Devamında maddi durumunun da kötüye gitmesi arkadaşlarının tedavi önerisine sıcak bakmasına neden olur. Yefimıç da hastalarının kaldığı Altıncı Koğuş'a kapatılır. Kısa bir süre sonra da hayatını kaybeder.
Altıncı KoğuşAnton Çehov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202270,8bin okunma
"Benimle, özgürsün"
negüzel 1ifade kendinde oluşturduğun sonsuz senliğinle!!! (Kitaptaki en sevdiğim yerdin)
Odysseus bağlantısıyla başlayan, kitap eyvah dedim kitap baştan gitti ama öyle olmadi başucu mitoloji kitabımdan Odysseus kısmını okuyunca hikaye okadar güzel olup anlamlandi ki benim için hatta kitapta en severek okuduğum