Bizlere gereken yalnızlıktır, büyük, içsel bir yalnızlık. Kendi içine yürümek ve saatler boyu kimselere rastlamamak... İşte ulaşılması gereken şey bizler için.
... büyüklüğü içermeyen bir yalnızlık neye yarar?
Sayfa 50 - Cem yayıneviKitabı okudu
Bir insan eğer paramparça olduğunu hissediyorsa kaldıramayacağı acılarla savaşmak zorunda kalmıştır. Paramparça olan biri, kendi kendini avutmayı öğrenmiştir, yalnızlık ona bir daha aşık olmaması gerektiğine inandırmıştır. Paramparça olan biri, en güzel günlerini yaşadığını zannettiği anda terk edilmiştir. Şarkılara tutsak olmuştur, şarkıların sözlerine takılıp hatıraların arasında kaybolmuştur geceleri. Paramparça olan birinin, güveni kalmamıştır . "Gitmem"ile başlanılan her cümle, onun için anlamını yitirmiştir. Paramparça olan biri, insanlardan kaçmayı dilemiştir. Belki de hiç bilmediği bir yer de kaybolmak istemiştir. Paramparça olan biri artık saçlarının okşanmasını beklemeyecektir. Birinin nefesini hissedip ona sarılmayı düşlemeyecektir. Çünkü paramparça olan biri ihanetin yüzünü görmüştür. Tüm umutlarının bir anda derinlere çöküşünü izlemiştir ve kalbi de o derinlerde kaybolup gitmiştir. Bu yüzden paramparça olan birini yeniden aşka inandırmayı başaramazsınız. Aşk artık onun için, insaf olmayan, dürüstçe yaşanmayan, kuralların çiğnendigi bir oyundur. Ve paramparça olan biri, bir daha asla çocukça o oyunlara kanmayacaktir. Saflığı ve masumiyeti çalındığı için, paramparça olan birini toplamak çok zordur.
Yalnız olmak iyidir, yalnızlık zordur çünkü, bir şeyin zorluğu da onu yapmamız için artı bir neden oluşturur.
Sayfa 45 - Cem yayıneviKitabı okudu
