Yaren
@yarengdk
"Rüya bütün çektiğimiz..."
Öğrenci
Lisans
İstanbul
65 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Ben katilimi seviyorum... Ama senin katilini nasıl sevebilirim ki?”
"Onun ayağının altındaki toprağı, başının üstündeki havayı, dokunduğu her şeyi, söylediği her sözü seviyorum. Her halini, her davranışını, tümüyle onun varlığını seviyorum.”
Bir kitap okudu
416 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Kelimelerin ne önemi vardı? Ruhların diliyle sevgilerini açığa vuruyor; buluşma saatlerini sabırsızlıkla bekliyorlardı.
Ben sevdiğimi Lüksemburg Parkı’nda kaybettiğim günden beri karanlıkta kalmış, şaşkın yolcu gibiyim. Evini buldum. “Artık burada oturmuyor” dediler. İnsanın, sevgilisini birden bire kaybetmesi ne büyük ıstıraptır. Kuşlar niçin sevinçle öterler; bilir misiniz? Bir yuvaları, sevdikleri eşleri ve çocukları olduğu için... Ah! Taş iseniz, mihenk taşı olunuz. Nebat iseniz, ilaç olunuz. İnsan iseniz, âşık olunuz. Sevilmek ne büyük saadet. Fakat ondan daha büyük bir saadet vardır: Sevmek. Seven bir kalpte kötülük barınamaz. Seven, sevdiğini incitmek istemez.
"Bir tek yandaki yalıdan gelen piyano sesi yankılanır oldu kulağında. O da arada sırada. Sanki başkası yaşadı bunları, öylesine uzak ki."
"Değil mi ki yaşam, bir yerde ölümle –yani yoklukla– sonuçlanıyor, öyleyse nedir bu didinip durma, bu yedim içtim, aldım verdim, benim senin kavgasının anlamı?"
"Ben bilmek istiyorum; gerçekten de yaşamak dediğimiz şey şu bir avuç yerde yaşlanıncaya kadar dolaşıp durmaktan mı ibaret; yoksa dünyada başka şekilde yaşamak da mümkün mü?"
Diyebilirsin ki, bir insanı, fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın. Belki de çok az... O zaman şöyle demeliyim: Seni az tanıyorum... Az...
"Sen de fark ettin mi? Az, dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi..."
"Ama şimdi, sanki kendime anlatıyormuş gibi sakince yazabiliyorum her şeyi. Aslında kendime anlatırken olduğumdan bile daha sakinim galiba. Garip bir huzurla yazıyorum sana..."