...insanın ne diye dostu olsun dostlarından yardım görmeyecekse?
Yanıma uzanır, not defterini açar ve bir masal başlatmamı isterdi. Öyle heyecanlanırdım ki gecenin o saati gelmeden önce günümü, söyleyeceğim o ilk cümleyi aramakla geçirirdim. Ne kadar saçma ya da aptalca olursa olsun annem harika bir başlangıç olduğunu söylerdi. Bazen hikâyenin gidişatından memnun olmayıp onu yarım bırakmak istediğimde her hikâyenin tamamlanmayı hak ettiğine beni ikna ederdi. Her birinin değerli olduğunu çünkü başkalarının beğenmemesinden korktuğum o yazıları bizim yazdığımızı söylerdi. Yerimizde oturup başkalarının yaptıklarını eleştirmek yerine biz kendimiz bir şeyler üretirdik. Tamamen bize ait olan şeyler. Yazdığımız sürece asla kaybolmayacak şeyler. Annem artık benimle değil ama bu sayede onu ne zaman özlesem not defterinin arasında biriktirdiği hikâyelerine tutunabiliyorum.
Sayfa 7 - Ren KitapKitabı okudu
Ne hissettiğimi anlatmam çok zor çünkü tam olarak ben de bilmiyorum bir yanım kızgın bir yanım üzgün bir yanım gülmek istiyor bir yanım korkmuş
İkiye bölünmüş gibi hissediyordum. Bir yanım her zamanki gibiydi, hatta mutluydu
Diğer yarım ise cam bir duvarın arkasından bana sesleniyordu ama ses gelmiyordu.
Simon :(
Canavara inanmayan tek çocuk küçük Simon'dur. Herhalde kendi iç dünyası ışık içinde olduğundan, tüm çocukların ödünü koparan karanlıklardan hiç korkmadığı için cin geceleyin tek başına ormana giden, ara sıra bayılıp bir çeşit sara nöbeti geçiren Simon'u, öteki çocuklar kafadan biraz çatlak bilirler. Simon herkesin derdini dert edinir: Barınakların yapılmasında Ralph'a yardım eden tek çocuktur. Jack, ava katılmadığı bahanesiyle, kızartılmış domuz etini Domuzcuk'tan esirgeyince Simon kendi payına düşeni Domuzcuk'a verir, küçüklerin erişemediği yüksek dallardan en olgun meyveleri koparıp onlara sunar. Bunlar iyi yürekli insanlara özgu davranışlardır. Ama Simon sadece iyi yürekli olmakla yetinmez. Bir mistik, bir ermiştir bu küçük çocuk. Golding, kitabını bir gazeteciyle tartıştığı sırada, Simon'un "İsa'yi andıran bir kişiliği" olduğunu, sezgileriyle gerçeği görebildiğini söylemiştir. Simon yalnız gerçeği değil, geleceği de bilir. Örneğin Ralph'in günün birinde bu adadan kurtulacağı, evine geri döneceği içine doğduğu gibi, canavarın dış dünyada değil, çocukların kendi içlerin de olabileceğini anlar. Simon, "Bizden başka canavar yok belki derken, Golding'in de belirttiği gibi, "insanlığın başlıca hastalığını" dile getirmek ister.
Sayfa 257 - Son sözKitabı okudu
"Ne yapıyorsun burada, tek başına? Korkmuyor musun benden?"
Simon titredi.
"Sana yardım edecek kimse yok. Ben varım ancak. Bense, canavarım."
Sayfa 175Kitabı okudu