Canım acıyor. Nefret ediyorum sevdiklerimin üzülmesinden. Göz göre göre kendi canlarına kıymasından. Biraz olsun umut ışığınız olsun. Benimde yok ama tutunuyorum işte. Yaşamak için bir dala tutunmak zorundayım. Bu dal kırık bile olsa tutunmam lazım. Yoksa yaşayamam biliyorum.
Bize lazım olan şey; unuttuğumuzu, yani kendimizi yeniden hatırlamaktır.
İnsan kendine dönünce eksiklerini, fazlalıklarını görmüş olur. Merkezinde olduğumuz hayatı yaşamak, dışımızda esen sert rüzgârlara karşı bizi korunaklı kılar.
Unutmayalım ki bütün olumsuzluklar, kendimizi ihmal ettiğimiz noktadan başlıyor.
Sayfa 48
Sessiz sedasız bir köşeye çekilip yaşamak lazım.
Sayfa 63
