Bir insanın bilinçaltı dünyası ne kadar aydınlatılabilirse, duygusal dünyası hakkında da o kadar fazla bilgi sahibi olunabilir: Sinirlerdeki bozulmaların ve yaşanan sarsıntıların gerçek sebebini belirleyebilmek için, ilkin o ruhun zeminine kadar inmek gerekir. İnsanın halihazırda bildiğini, kendisine bir psikoloğun veya psikoterapistin söylemesine ihtiyacı yoktur. Bir ruh hekimi ona ancak bilinçaltında var olan ve farkına dahi varamadığı olguları açığa çıkardığı takdirde yardımcı olabilir.
Freud ilk kez histeriyi, Viyana ekolünün yaptığı gibi duyduğu anda aşağılayarak alanda ayrı tutmayıp yabana atmayan bir bilginle karşılaşıyor. Aksine bu bilgin, tüm ruhsal hastalıkların en somutu olduğundan aynı zamanda en ilgi çekici rahatsızlık olan histeride yaşanan krizlerin ve taşkınlıkların, içsel sarsıntılardan kaynakladığını ve bu nedenle de zihinsel bozukluk olarak yorumlanması gerektiklerini belgeliyor.
1895 yılı
Birlikte yapılan araştırmalar sırasında, histerinin daha önce kabul gördüğü gibi fizyolojik rahatsızlıklardan kaynaklanmadığı, aksine hastanın kendisinin farkında olmadığı içsel çatışmalardan ileri gelen bir sarsıntı olduğu ve bu sarsıntının yarattığı baskının da o "belirtileri", yani yaşanan sağlıksız değişimleri biçimlendirdiği ilk kez tespit edilmiş oluyor.
