Yazarımız Alev Alatlı ile üniversite yıllarında, Alemdar Yalçın Hocamızın yönlendirmesiyle, serinin ikinci kitabı ‘Nuke Türkiye’yi okuyarak tanışmıştım. Viva La Muerte! bittiğinde ise muhakkak diğer kitaplarını da okumalıyım dedim. Türkiye’nin yakın tarihini, Osmanlı dönemini, Türklerin Orta Asya’dan itibaren geçirdiği süreci, Avrupa, Yunan tarihini,tarih-felsefe-sosyalizm-din… vb geniş bir yelpazede; gerçekçi bir bakış açısıyla yansıtan yazarımızın üslubuna hayran kaldım. Kitabın kahramanı Günay Rodoplu üzerinden o dönemlere, fikirlere vs o kadar çok bilgi veriyor ki, okurken sürekli araştırma yapma ihtiyacı hissediyorsunuz. Diyebilirim ki yazar kendisini romana Günay Rodoplu karakteriyle yerleştirmiş. Hatta acaba böyle bir yazar var mı diye araştırdığımı da itiraf edeyim. Yazarın fikirlerine kimi zaman katıldım kimi zaman eleştirdim. Her ne kadar Türkiye gerçeğinin bir panaromasını çizse de ; Günay Rodoplu’yu affedemedim. Şafak gibi bir karakter karşısındaki savunmasız hali canımı yaktı. Bizi biz yapan her şeyi, bütün çıplaklığıyla ortaya koyma cesaretini gösteren bir kitap olması sebebiyle kesinlikle okunmalı diyorum. Israrla dile getirdiği bir gerçek var; o da bizi biz yapan her şeyi okumamız, bilmemiz, öğrenmemiz gerektiği… Sonra doğru, özgün bir görüş oluşturabileceğimiz…İşte o zaman her şey daha adil olacak… Son olarak kitaptan bir alıntıyla bitirmek istiyorum:” Kötülüğü iyilikle karşılamak istemiyorum.”diyordu. “İstemiyorum çünkü o zaman iyiye verecek bir şey kalmıyor. İyiliği iyilik, kötülüğü adalet karşılasın istiyorum.”
