Bir anı okudum, hayatım mı değişti? 1915-2015 münasabetiyle okumalar yaparken, bir süre de Anı'lara sardım. Hep mazide kalmamışlar, dönüp duruyorlar beynimizin içinde. Fotoğraftaki Vahram Karabent, Merzifonlu. 93'ünde, röportaj sonrasında "resminizi de çekebilir miyim?" diyen Kemal Yalçın'a diyor:
- "Adımı da yaz, resmimi de çek! Korktuk korktuk da dünya mi kurtuldu? Bugün var yarın yokum. Cekinecek neyim kaldı? Sustuk sustuk da ne oldu?"
Odanın içindekiler oturuşlarını yenilediler.
Uzun okumak isteyenler buradan:
Sayfanın ortasındaki Amasya'lı Ohan Özant makalesi
kemalyalcin.com/index.php/menu-...
Şu da var:
kemalyalcin.com/index.php/menu-...
Gidersen,
Başlar içimdeki ülkede ayaklanmalar
Yüreğim
Özledikçe büyüyen aşkına örgütlenir
Her şehrimde seni yaşar kurtarılmış bölgem
Sokaklarıma taşır her gün adaletsiz bir düzene karşı yapılan eylemler
Meydanlarım, anıtlarım zamana haykırır
Kederim grev çadırları kurar
Sana akmak isteyen sesim ölüm orucunda
Şekerli suya konuşur
~DOKTOR BANA İZMİR YAZ~
Doktor ben iyi değilim
Bana iki tertip İzmir yaz
Yüreğim darda bozgundayım
Tütünüm acı tütmekteyim
Çatalkaya'nın dumanı gibi
Bak benzim külbeyaz
Doktor binsem bu gece bir trene
İnerim İzmir'e gün ışırken
Seçerim denize en yakın masayı
Martılara gemilere "günaydın" derim
İskele kahvesinin tavşankanı
Nikos Kazancakis [18 Şubat 1883-1957]
...ölüm bazen hayatımızın içine, baş döndüren bir koku gibi akar;
hele de ıssız bir yerde olup, ay ışığı ve derin bir sessizlik varken,
insanın vücudu yeni yıkanmış, hafifçecikken ve ruhun karşısına aşırı
engeller çıkmazken, yani uykuda. İşte o vakit, bir an için hayatla ölüm
arasındaki yarım duvar saydamlaşır, insan onun arkasında,
SONKitabı okudu
diyorum ki
Kar beyaz bir Tual düşün
Ve çiz resmini bu acı gülüşün
Mevsim yaz lakin yüreğim ayaz
Hayri var mı gördüğüm bu düşün.
"Yalnız Bir Opera
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın ya da kıskandığın diyelim
Yolculuk
I
O zamanlar gökyüzü biçilmiş buğday kokardı
Çiğnenmiş üzüm, mısır püskülü, bostan yaprağı
Toprak kokardı insan emeğiyle yoğrulmuş.
Rüzgâr serin sesli konuğuydu evlerin
Bulutlardan ağaçlardan saçlardan süzülen
Bir dirim duygusuyla doldururdu odaları
Yağmur ikinci adıydı akşamların
Günün yorgunluğu üzerine dökülen
Bir düş inceliğinde
Sayfa 115 - 1985/86Kitabı okudu
denizlerin anısına : MEKTUP AŞIK İHSANİ
Demem şu ki sevdiğim, ortaçağdan bu yana bana öyle bir ters geldi ki,1971 Mart,Nisan,Mayıs ve sonrası….Yıkılası mahpushaneler tıklım tıklım evde, yolda,işte, sokakta, on on, yüz yüz, bin bin adam toplanmakta. Anlayacağın ne kadar ben çağımdan ve üzerinde büyüyüp suyunu içtiğim toprağımdan