Köy Enstitüsü Yılları yoldan geçen adama 6 ay fevkalade bir eğitimle kurs verip eğitmen statüsünde köylere yollayıp salt çocuklara değil yetiskinlere okuma yazma öğretmekle kalmayıp gericiliğin kol gezdiği 1940 Anadolusu'nda köylüye bilinc asilayip, günlük hayati bile ileriye götürmek için didinen eğitmenler varmış. Koy enstitüleri bu ülkenin aydınlatma yolundaki en temel ışıltısiydi.
Akşamdan sonra dağlar mor görünür
Bekler misin şimdi çıkıp gelsem
Yolcusu olsam hiç gidilmemiş yolların
Korkulu yolların tek başına yolcusu
Bekler misin şimdi çıkıp gelsem.
On sekiz yaşın nisan günleri
Dünya bir kızın gözlerinden ibaret
Hayat bir tas su içimi
Ne zaman oldu aklımda yoktu
Yağmurlar yağdı hatırladım
Yayıldı içime aşk iklimi
Toprak kokusu bu muydu
Böyle miydi benim insanlarım
Ben hiç yoruldum mu severken
Ah bu uzak ses kimin
Şüpheniz olmasın şimdi bile
Düşüp ardına gidebilirim
......
"...Bizim oralarda da vardı meyve ağaçları, ama kimse bakmayı, budamayı akıl etmezdi. Kendi kendine büyürlerdi. Ne verebilirlerse verir, sonra kururlardı. Ağaçlarımız da insanlarımıza benziyordu..."