Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Julia Quinn
En Yeni Julia Quinn Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Julia Quinn sözleri ve alıntılarını, en yeni Julia Quinn kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gregory ve Lucy
Gregory’nin hikayesi ile seriye noktayı koyuyoruz. Seriyi göz önüne aldığımda bence yazar serinin sonlarına doğru sıkılmaya başlamış olacak ki son iki kitaptan da pek keyif alamadım. Aslında Francesca’nın hikayesi biraz daha iyiydi ama yazar kardeş sayısını dörtte falan bıraksaymış daha iyi olurmuş diye düşünmedim değil.
Gregory’nin aşık olmaları
Eloise, Bridgerton'da en sevdiğim karakter, ama bu kitaplar değil dizi sayesinde. Feminist oluşu (hemde o dönemde), tavırları, kişiliği, vs. Ama cidden Eloise daha iyi bir hikayeyi hakediyordu. İki çocuklu ve böyle bir adamla evlenmemeliydi. Ve kaçacak kadar aptal bir karakter değil. Öf Julia harcamış güzelim karakteri, zaten diğer kitaplarda da doğru düzgün sahnesi yoktu. Dizide daha güzel işlemişler.
Kitap çok güzeldi. Ama Bridgerton kitaplarının tek sorunu, sadece ikili ilişkiyi anlatması, geniş değil sadece iki karakter üzerinden yürüyor diğer karakterleri çok az görüyoruz. Dizideki gibi olsa aşırı güzel olurdu. Bridgerton dizisini seviyorum zaten 3.sezonda 3. kitabı atlayacaklarmış polin daha iyi zaten ve yine kitaptan çok daha güzel işleyecekleri kesin. He bu arada buradan ben Anthony'nin amk
İlk beş kitapta adını pek göremediğim, diyaloglarına rastlayamadığım Francesca ile buluştuk sonunda. Michael öyle güzel ve hoş sevmesi, aşkını tamamen içinde ve sakin yaşaması o kadar hoş ve centilmen bi davranıştı ki. O anlarını okudukça içim ısındı. Ama bir yandan da durumuna üzülmeden edemedim tabi. Francesca’dan kaçması onu unutmaya çalışması ve hislerini anlamaması için çabalaması takdire şayandı. Francesca ise John’un vefatından 4 yıl kadar sonra yeniden evlenmeye karar veriyor ve yastan çıkıyor. Elbette Micahel’i ilk farkettiğinde emin olamıyor ve korkuyor. Neticede eşinin kuzeniydi! Neyse ki Michael, Colin Bridgerton’dan aldığı gazla diyeyim :D Francesca ile iletişime geçiyor. Frannie de hislerini fark etmişti ama o ara çok zorlayıcı tavırları gelgitlerinden bunaldım. Bi evet bi hayır derken sonunda itiraflar ve karşılıklı açılan kalpler ile mutlu sona ulaştık. Bence keyifli bir hikayeydi. Çok yoğun bir anlatım dili olmadığından dolayı benim için hızlı ilerledi.
Pek çok davranışını onaylamadığım Benedict Bridgerton’un öyküsü..
Çocukluğumuzdan çok iyi bildiğimiz Külkedisi hikayesi ile başbaşayız! Kitap Kont Pendwood’un gayrimeşru kızı Sophie’yi çocukluğundan itibaren anlatarak başlıyor. Sophie’nin üvey annesi ve kardeşlerinden gördüğü zorbalık içler acısıydı. Okurken üzülmedim desem yalan olur. Tabi Külkedisi hikayesi de dahil olmak üzere kitabın anlattığı döneme baktığımızda erkek egemen bir toplum olduğunu biliyoruz. (Gerçi şimdi de pek farklı sayılmaz). Bu yalnız kalmış kızlar bulunduğu içler acısı konumdan kurtulamıyorlar. Çünkü, topluma göre evden ayrılsalar yapabilecekleri bir şey yok. Hikayeye göre kadınlar evde olmalı, döneme göre ise balolara katılarak (zengin olanlar) kendilerine uygun koca bulmalılar. Bu sebeple Sophie üvey anne ve kardeşlerinden kurtulduğunda hizmetçilik yapmak durumunda kaldı. 2 yıl kadar sonra Benedict ile yolları kesişti. Bir kere maskeli baloda karşılaştıkları için, tabi ki Benedict onu tanıyamadı.
Birlikte geçirdikleri zaman zarfında (hala tanımadığı zaman aralığı) Benedict, Sophie’yi kendisi ile Londra’ya dönmesi için ikna etmeye çalıştı, gerekirse metresi olarak! Tek savunması ise ondan hoşlanması ve vaktinde maskeli balodaki kızı gördüğünde aynı duyguları hissetmiş olması. Ve onu Londra’ya beraberinde götürdükten sonra da açıkçası tacizvari davranışları devam etti.. Bu durum kitap içeriğinde en fazla sinirlerimi bozan kısım oldu demem yanlış olmaz.
Son olarak Araminta, şimdiye kadar okuduğum en kötü üvey annelerdensin. Belki de en kötüsü!
Ve Leydi Bridgerton, hapishanede yaptığın çıkışla gönlümde yer kazandın. Sen gerçek bir leydisin, Violet!
Aşk, her şeyin ilacıdır
Aslına bakarsak, daha önce okuduğum bir seriydi. Lise zamanlarımda okurken de keyif almıştım.
Bu keyifle okuduğumu hatırladığım seri, bir de diziye dönüşünce yeniden okumak istedim. Diziyi de aynı zamanda aktif takip ediyorum ve yeni sezonu gelmeden Colin Bridgerton’un da hikayesini yeniden okumayı umuyorum.
Sözüm konu kitaba gelir ise Daphne ve Simon’un hikayesi ne kadar dönem kurgu kitaplarının konusuna benzese de sevginin ve aşkın bir insanı manevi olarak ne kadar iyileştirebileceğinden çok güzel bahsedilmiş. Kitap, Simon’yn çocukluğu ile başlıyor. Küçük Simon’a babası yüzünden o kadar acıdım ki. Kendi çocuğu olmasa bile kim bir çocuğa bu kadar zorba davranabilir? İnsan gerçekten üzülüyor. Babasına olan kininden hırslanan Simon kendini çok donanımlı bir beyfendiye dönüştürüyor. Her ne kadar travması olsa da bu yönde hırslanması kendini diplere vurmaması ilham verici görünüyor. Ayrıca, bence dük baştan beri çekici biriydi zaten :) (dizi de dükü canlandıran aktör içinde aynı yorumlar yapıldı ancak kitabın konusu döneme bakıldığında cast seçiminin yanlış olduğunu belirtmeden geçemeyeceğim.) O dönemlerde kadınların ne kadar içeride tutulduğunu ve pek çok “özel” konunun dışında tutulduğunu biliyoruz ama buna rağmen Daphne, fazla saf olarak anlatılmış gibi geldi. Her neyse, ben okurken keyif aldım. Okumak isteyen herkese tavsiye ederim. Keyifli okumalar!
Ben bu hikayeye hazır değilmişim. Gerçekten ağla ağla bir hal oldum. Eloise başından beri hikayesini merakla beklediğim bir karakterdi. Ve aynı zamanda sevdiğim Bridgerton. Kitabın daha uzun olmasını en azından Eloise’in dünyasına daha fazla girmeyi gerçekten isterdim. Derin bir karakteri bu kadar yüzeysel nasıl anlatılır onu gösteriyor kitap. O asi ruhu daha çok görmek isterdim kitapta.
Phillip kötü bir babasın. Gerçekten. Sonunda düzelmiş olman bile bu düşünceyi değiştirmiyor. Çocuğunuza ilgi gösterip, onu sevmek çok mu zor? Ya da bunu göstermek? Tamam mutsuz bir evlilik anladık ama çocuklarınla bir bağın neden yok? Çok yaramazlar yok şöyleler falan. Seni sadece yaramazlık yaparken görüyorsa bu çocuklar ne yapsın. Sinir hastası bir de. Çıldırıcağım. 1800lerde geçiyor diye bazı şeylere ‘tamam bu o dönem için normal’ diyorum ama yok yani yine de sinirlerim bozuluyor.
Phillip ve Eloise yakışıyor mu onu bile tam anlayamadım aslında. Kafamda oturmadı bazı şeyler. Ne güzel anlaşacaklar mı diye anlatılırken bir de abile geldi iş evliliğe döndü, evlendiler kitap bitti. Kısa tutalım hikayeyi, üstün körü anlatalım demiş gibi. Çok hevesle beklediğim için sanırım bulduğumu beğenemedim, bulduğumla yetinemedim. Eloise olduğu için 9 yıldız verdim yoksa hikaye eksik. En azından benim kafamda canlandırdığım Eloise için eksik, yetersiz bir hikaye.
Tam adı Anderw James Rokesby’ydi aslında.
Ama, kaptanı olduğu ‘Suskun’a bir tesadüf sonucu zorunlu yolcu olarak bindirilen Poppy Bridgerton kendisini, yakışıklı, zeki, sinir bozucu, katı ve inatcı Kaptan Andrew James olarak tanıyordu.
Poppy, fazla merakının kurbanı olmuş, hiç beklemediği bir şekilde Suskun’a getirilmişti. Zorunlu nedenlerle
364 syf.
6/10 puan verdi
Harcadınız caanım Andrew’u. İlk iki kitaptan beri merak ediyordum ama hiç umduğum gibi çıkmadı. Konu çok havada basit kaldı zaten çevirinin berbatlığı kitabı zor okuttu.
Seriye başladığımdan beri en çok merak ettiğim çiftti ve bayıldım. Baştan sona o kadar güzeldi ki. Yer yer ağladım hatta çoğunlukla ağladım ve yer yer güldüm. Muhteşemdi. Şu an Bridgerton serisinde 1. sıraya geçti. Diğer 3 kitap ve o kitapların erkek karakterlerinde sorun, sıkıntı vardı fakat Colin o kadar iyi yazılmış ki. Bayıldım. Penelope ağzından yazılırken hiç Leydi Whistledown gibi olmaması muhteşemdi. Diziden kim olduğunu bilmesem daha heyecanlı okurdum. Çünkü yakalanana kadar gerçekten kendini ele vermedi. Penelope muhteşem bir karakter. Duygularını o kadar güzel ifade ediyor ki. Ne lafın altında kalıyor ne de sessiz kalıyor. Konuşmaktan korkmuyor olmasını çok sevdim. Görünmezlik hissini o kadar iyi verdi ki. O duygu yoğunluğu, Leydi Whistledown olmanın ona hissettirdiği başarılı olma duygusu çok iyi yansıtıldı bence. Colin için de arada sinir olduğum birkaç hareketi olmasına rağmen ego konusuna girmemesi, seviyor muyum diye düşünüp sevdiğini kendine söylemesi, bundan utanmaması çok güzeldi. Kendini sorguladığı, ait hissetmediği, o başarısızlık hissini o kadar güzel yansıttı ki.
Tarihi aşk romanlari
Eskiden çok okuduğum tarihi aşk romanlarini uzuuun bir süredir hic elime almamıştım. Tesadüfi olarak denk gelince biraz nostalji yapmak istedim.
Tarihi aşk romanlari bildiğimi bana yeniden hatırlattı :) leydi ve lordlarin olduğu masalsı hayat, çok akıcı giden hikaye ve hep biraz fazla +18 ...
Gayet güzel okuttu kendini kitap , Miranda ve Turner arasindaki aşkın nasıl evrilecegini merak ederek ilerledim. Keyifle okudum. Ben okumakta geç kaldım türü sevenler eminim okumustur. Ama tarzı sevip okumayı düşünen varsa beklemesin:))
Julia quinn i seviyorum. Gene çekişmeli bir İngiliz aristokrat aşkını anlatmış.Karakterleri sevdim. Kitapla ilgili tek şikayetim çevirisi ve yazım yanlışlarıydi. Yayın evi bir kitap nasıl katledilir onu göstermiş. Ama uzun bir aradan sonra historical okumak iyi geldi.
Külkedisi masalı olmasına bayıldım. Gerçekten çok sevdim. Şu ana kadar okuduğum 3 kitap içinde hikayesini ve işlenişini en sevdiğim kitap oldu. Klasik külkedisi masalı gibi olduğu için de olabilir, bilemiyorum. Sophie ve Benedict de gayet iyi yazılmış sadece Sophie biraz sönük kaldı gibi, neden bilmiyorum. Daha çok düşüncesini okusak, daha fazla kendini ifade etse daha çok severdim sanırım. Benedict ise ara ara beni gıcık etti, Anthony kadar değil tabi. Fakat o dönemin erkek karakterini gerçekten yansıtmış. İkisi diğer iki kitaba nazaran biraz daha olaysızdı. Benedict ve bazı davranışlarını görmezden gelirsek bu az olaylı olmayı sevdim. Metres kısmında yüzüne yumruk atma isteğiyle doldum. Döneminin farkında olmam daha az sinirlememi sağlamıyor.
Ve Colin gerçekten en sevdiğim 2. Bridgerton kardeş sanırım, ilki Eloise. Bayılıyorum kendisine. Neyse Colin ara ara hikayelere geliyor ve onun olduğu yerleri okumayı gerçekten çok seviyorum. Bu kitapta da büyük konuştu, bu sözleri birer birer yiyeceği kitabı merakla bekliyorum.
Sırf Penelope Featherington sevgimden okumaya karar verdiğim bu kitap Julia Quinn'den okuduğum ilk ve son kitaptı. Katlanılamayacak bir kitap olduğu için değil kesinlikle ama pek çok nedenden. Öncelikle Colin dizide de favorim değildi ama bu kitaptaki haliyle kıyaslanınca ciddi ciddi "gentleman" diyorsunuz kendisine. Sanki normalmiş gibi gösterilen ciddi öfke problemlerini, başka bir incelemede mükemmel örneklerle bahsedilen tutarsızlıklarını okumaktan başka bir şey yapmıyoruz kitap boyunca. Tek tam puan aldığı kısım Penelope'nin annesiyle konuştuğu bölümdü benim için. Diziden de anladığım üzere yazarın genel teması bir Bridgerton'ın diğer ana karakterle kavga ettiği esnada birden ne hikmetse bir farkındalık kazanıp "Onsuz yaşayamam.." dediği bir noktada kendini bulması. Zaten sorun da benim için böyle başlıyor. Sağlıklı ilişkiler de okumuş/izlemiş biri olarak bu nedensizlikler, kopukluklar beni hayal kırıklığına uğrattı. Bazı kısımları için eh 1800'ler belki yazar realist yazmak istemiştir, olur deyip geçebildim ama artık bir noktada ben bunu okumaya maruz kalmak istemiyorum ve zorunda değilim dedirtti. Penelope elbette ki kusursuz değildi ama daha fazla saygıyı hak ediyordu. Ona bu saygıyı tam olarak veren Lady Danbury net favori karakterim ve kitabı okunur kılan yegane karakterdi benim için. Kitabın sonunu da beğendim bu arada aşırı gömmüş gibi görünüyorum ama kötü değildi yani. Hızlıca bitirebileceğiniz, akıcı bir kitap ama o vakti ayırmaya değer mi bence tartışılır.
