Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Sergey Dovlatov
Sergey Dovlatov Yorumları ve İncelemeleri
Sergey Dovlatov yorumları ve incelemelerini, Sergey Dovlatov kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Sergey Dovlatov puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
‘Bilmem inanır mısın, ara sıra neredeyse bağırır ve şöyle derim:
Ah Tanrım! Bu ne şeref! Bu ne hak edilmemiş bir ihsan: Ben Rus alfabesini biliyorum!’
.
Marusya Tataroviç, Rafael’e âşık olur. 108. Cadde sakinleri -Rus göçmenlerin yaşadığı altı tuğla bina demeli- şaşırır buna, ayıplar da biraz.
Ellerinin tersiyle itmezler Marusya’yı. O caddedekilerin farklı bir bağı vardır. Hepsi aynı dili konuşur: Rusça, hepsi aynı dile yabancıdır ama öğrenmek zorunda kalırlar: İngilizce.
Yıkıntılar, heyecanlar, düşüşler onları bir arada tutar ama biz en çok Marusya’yı dinleriz yeni yeni tutunmaya çalışan yazar Dovlatov’dan.
.
Sergey Donatoviç Dovlatov’dan okuduğum üçüncü eser Yabancı Kadın. İthafı ise şöyle: ‘Amerika’daki yalnız kadınlara; sevgiyle, kederle ve umutla…’ İroni dolu dili, akıcı anlatımıyla kısacık bir hikayede göçmen olmaya, kadın olmaya ve hayata tutunmaya dair bu kadar şey anlatabilmesini çok sevdim.
.
Bir alıntı daha eklemek isterim:
‘O an dilim tutuluyor, yutkunuyorum. Çünkü iyi ve güzel şeyler üzerine söz söyleyecek durumda değilim. Çünkü biz her yerde komik olanı, alçaltıcı olanı, aptalca olanı ve acı olanı bulmayı öğrenmiştik. Bir de kem sözler söyleyip küfür etmeyi. Günah…
Velhasıl, yutkunup susuyorum.’
.
Eyüp Karakuş çevirisi, Natalia Suvorova çevirisiyle ~
139 syf.
9/10 puan verdi
İstatistiklere baktığımda inanamadım. Kitabı neredeyse hiç kimse okumamış, incelememiş, tavsiye etmemiş. Belki şöyle bir göz gezdirenler de içeriği, şair Aleksandr Sergeyeviç Puşkin’in sanat hayatı zannedip pek ilgi duymamış. Amma velakin o iş öyle değil.
“Haklı çıkan karıma ithafen” diye başlıyor kitap ve bu girizgah bile merakla okunmasına yetiyor. Göründüğünden daha derin. Bir insanın yanıldığını kabullenme aşamasına gelmesi yaşanmışlık gerektirir. Nitekim biraz araştırdığınızda kitabın Boris karakterinin otobiyografisi değil, yazarın otobiyografisi olduğunu anlıyorsunuz. Boris, yalnızca pasta süsü. Kısa fakat vurucu cümleler. Bazen başkalarıyla, bazen kendi kendine konuşuyor. Fark etmez, zekasıyla saygı uyandırmayı başarıyor okuyucuda. Puşkin’den bahsedilmiyor mu? Elbette bahsediliyor ama başrolü kaptırmış. Hem daha nelerden bahsedilmiyor ki? Ben üzerine bir minik yıldız koyulan kelimelerle dolu kitaplara bayılırım. O yıldızcıklardaki açıklamalar genel kültür demek, bu kitabı bitirdiğinde seni bilgi birikimi anlamında bir adım öteye taşımış olacağım okuyucu haberin olsun demek. Meraklısına önemle duyurulur.
Dovlatov, siyasi baskılar nedeniyle Rusya’dan ABD’ye göç etmiş ve hayatının son 12 yılını burada geçirmiş bir yazar. Bu yıllarda gördükleri ve yaşadıklarından yola çıkarak yazmış Yabancı Kadın’ı. 1980’lerin ortalarında, çoğunlukla Sovyet Rusya’dan göçmenlerin yaşadığı bir gettoyu resmediyor Dovlatov. Kitabın başında tek tek hepsinin kısa kısa hikayelerini anlatıyor, hayatlarının göçle nasıl değiştiğine de değinerek. Çok farklı meslek ve hayat tarzlarından farklı farklı sebeplerle göç eden ve özünde hiçbiri umduğunu bulamamış ama hepsinin hikayesi bambaşka bir sürü karakteri yani hayat hikayesini anlatıyor yazar. Sonra, uzaktan yakın çekime geçen kamera misali, baş karakterin, çocuğuyla beraber Rusya’dan göç eden kadının hikayesine geçiyor ve diğer karakterler de bu hikayeye dahil oluyor. Konusu itibariyle hüzünlü bir hikaye okuyacağımı düşünüyordum ama Dovlatov’un oldukça sarkastik bir dili var ve hem Sovyet Rusya’sının hem Amerika’daki sistemin aksayan yönlerini öyle esprili şekilde iğneliyor ki bazı yerlerde gülmekten kendimi alamadım. Çok yerinde tespitler, çok iyi bir espri anlayışıyla buluşmuş. Keyif alarak okudum. Tavsiye ederim.
Sözcüklerle arası iyi, alkolle arası ise ‘fazla iyi’ olan bir adam Boris. Eski eşi ve çocuğu ile ne yapacağını bilmese de bir şeyler denemek istiyor. Karşısına çıkan fırsat ise Puşkin Tepeleri Milli Parkı oluyor, orada rehberlik yaparak her sorununu ele alıp bir düzene kavuşmak. Bunu kısmen başarıyor da..
.
‘Bavul’ ile anlatımının içine çekildiğim Dovlatov ‘en şahsi romanı’ olarak bilinen bu eserinde de beni etkiledi. Satır aralarındaki sistem eleştirileriyle, siyasi söz oyunlarıyla, hiçbir şey anlatmıyor görünüp karakterin içini göstermesiyle bir çırpıda biten eserlerden Puşkin Tepeleri.
.
Ayşe Hacıhasanoğlu çevirisi, Jenny Volvovski kapak tasarımıyla ~
‘İnsanın üzerindeki zenginlik ve huzur kabuğunun bir an soyulduğunu düşünün! O yaralı ve öksüz ruhu o an kirlenmeye, çirkefleşmeye başlayacaktır.’
.
Şu an kalkıp gitsem, uzaklaşsam neler alırdım yanıma? Doğduğumdan beri topraklarında soluk alıp verdiğim ülkemi arkamda bıraksam, dili dilime yabancı bir ülkeye yerleşsem, neleri götürürdüm kendimle? Kitaplarım? Birkaç hatırası olan eşya? Ne kadar yer kaplardı bunlar? Dovlatov gibi bir bavula sığdırabilir miydim onca yılı, dostluğu, sohbeti, kelimeleri?
Belki (belli ki demeli) hayır.
Bunun için çok geniş bir bavula ihtiyaç var, taşımaktan yorulmayacağın-sürekli seninle gelebilecek bir bavula: Hafızaya.
Dovlatov gidiyor, hafızasını da beraberinde götürüyor. Orası çok olaylı, kısmen keder yüklü. Ama hayatın tüm karmaşasına rağmen gülünçlüğü de sabit.
.
Sergey Dovlatov ‘biriktirebildiklerini’ anlatıyor. Sırasız, hesapsız kitapsız. Sayısız kez yuvarlağı kadehleri de çocukluk anılarını da döküyor ortaya. Dilini, hareketli ve ironi yüklü anlatımını öyle sevdim ki!! Tek kötü yanı çabucak bitmesiydi..
Tavsiyemdir!
.
Eyüp Karakuş çevirisi, Natalia Suvorova kapak tasarımıyla
Kitap, henüz kitabını yayımlatmayı başaramamış, beş parasız bir adam olan Boris Alihanov'un soluğu Puşkin Tepeleri Milli Parkı'nda almasıyla başlıyor. Karakterin buraya geliş amacı, yaz boyunca biraz para kazanıp, alkol probleminden kurtulup, hayatını düzene sokmaktır. Tabii bunları, Puşkin'i tanımak isteyen turistlere parkı gezdirerek yapmaya çalışacaktır. Dili akıcı, rahatlıkla okuyabileceğiniz bir kitap.
Sergey Dovlatov'un "en şahsi romanı" olarak nitelenen Puşkin Tepeleri'ni okumanızı tavsiye ederim.
Şimdiden iyi okumalar.
Puşkin Tepeleri, kısa ama etkili bir kitaptı benim için. Sergey Dovlatov'un yarı otobiyografik eseri diyebileceğimiz bir eser. (Yazarın kızı bu durumu onaylamış.)
Kitabın konusu ise ; edebiyatla içli dışlı olmayı seven anlatıcımız yazdığı eserleri bir türlü yayınlatamaz, eşiyle arası açılır çünkü alkoliktir. Bir gün tüm bunları geride bırakmak ve
Memleketten ayrılırken kapanan ve dört yıl boyunca açılmayan bir bavul var. Of, neler anlatır insana? Bir dolu imge. Misal, yeni hayatla geride bırakılan hayatın kafa kafaya çarpıştığı yerler..uzaklığa, hasrete, sürgün olmanın ruh haline, alışmaya ya da alışamamaya dair bir şeyler?
Yazar böyle tercih etmemiş. Bize bavuldan bahsedip hemen geriye, anılarına gitmiş. Anlatmış bir şeyler. Dinlenmeyecek gibi değil, yani iyi hoş, okunur. Ama bunların hiçbiri başta bahsi geçen bavulun içini doldurmuyor sanki. Sadece anılar bile yeter diye düşünmüş olsa gerek, ama bunlar bir ceketin cebini doldururdu yahu, bavula ne gerek vardı?
Sovyetler’de yaşanan 36 yıl, ilgiyle okunmayı vadediyor. Ama yazar etten sütten uzun uzun bahsedip, etliyle sütlüye dair çok az şey söylüyor. Tadını alamıyorsunuz haliyle.
Bir de bu sadece olaylara odaklanan, yaşananları arka arkaya tespih tanesi gibi dizen anlatımları sevmiyorum ben. Okuyorsunuz okumaya ama..Nasıl tarif etsem..İslam’daki tespih çekmeyi düşünün. Salâvat getirmeden başlamışsınız, Ayetel Kürsi okumayı unutmuşsunuz, ama saatlerce de çekip durmuşsunuz tespihi. Ne kimsenin ruhuna gitmiş yaptığınız, ne sünnet olmuş, ne sevabı var. Tam böyle.
Diyeceğim o ki, eğer bu bir anlatıysa ve siz de Dorlatov’un yaşamına dair okumaya hevesliyseniz bu kitap sizi mutlu eder. Alan razı satan razı. Ama bu eğer otobiyografik özelliği olan bir KURGUysa, okur da bundan fazlasını almayı hak eder. Kendi adıma, ben bu bavulu açıp içinde sadece strafor köpük bulmuş gibiyim.
Bavul
Sergey Dovlatov'un Bavul'unu Rusça aslından Eyüp Karakuş çevirmiş, kapak tasarımı ise Natalia Suvorova'ya ait. Ve kitap tabii ki "mutlu azınlığa" diyen Jaguar Yayınları’ndan çıkmış.
Sürgüne giderken yanınızda ne götürürdünüz? Bir bavula 36 yıllık hayatınızdan ne sığdırabilirdiniz? O bavula hangi tanıklıklarınızı koymayı tercih ederdiniz? O haldeyken, sürgüne giderken...
Dovlatov, sürgüne giderken bir bavul hazırlıyor. Yıllar yıllar sonra o bavulu bir şekilde açıyor ve içinden sekiz adet eşya çıkıyor. Her şey ayrı bir öykü. Sekiz şey, sekiz anı, sekiz öykü.
Dovlatov'u da okurken dönemin siyasi atmosferini de öğreniyoruz. Ve bir kez daha Rus Edebiyatı başka bir yerde diyerek bir çırpıda bitiveriyor kitap. Ne fazlası var, ne eksiği. Her kelime yerli yerinde. Okuyunuz efendim.
Her şeyden önce kitapla alakalı yorumlara girmeden önce şunu söylemeliyim ki Rus edebiyatıyla ilgili bilgime sınırlı bile diyemem, o derece bilgisizim. Dolayısıyla daha ilk sayfalardan başlayarak ne okuduğumu anlamakta fazlasıyla zorlandım. Bir de Rusların isimleri kısaltma ve değiştirme huyları da başlangıçta kafa karışıklığı yarattı.
Bazı kitaplarda olur ya hani, ne okuduğunu çok fazla anlamazsın ama kendini olaylara öyle bir kaptırırsın ki kitabı da elinden bırakamazsın. İşte ben bu kitapta bunu yaşadım. Birçok noktayı anlamadım ve anlamaya uğraşmadım bile, bana anladığım insani noktalar ve kitabın arkasında da yazdığı gibi gündelik yaşamın mizahi hüznü yetti. Kendimi bu duygulara kaptırdım ve kitabı elimden bırakmadan devam ettim. Kitap bu duygu ve düşüncelerle aktı gitti.
Sonuç olarak öneriyor musun derseniz, maalesef hayır diyorum. Rus edebiyatı ve kültürüne dair bilgileriniz varsa kitaptan farklı ve değerli bir haz alabilirsiniz ama benim gibi bilgisiz ve boş bir kafayla yaklaşacak olursanız kitaba benim verdiğim şansı ve puanı bile asla vermezsiniz.
139 syf.
4/10 puan verdi
Boris yazarın sadece bir gölgesi.
Yazdığı kitapları yayımlatmayı başaramayan ve cebinde beş kuruşu olmayan Boris kendini Puşkin Tepeleri'nde bulur. Planladığı bir süre para kazanmak ve alkol sorunundan kurtulmaktır ne kadar başarabildiği tartışılır. Puşkin Tepeleri Milli Parkı'nda ki görevi turistleri parkı gezdirmektir. Bu arada karısı ve kızı Amerika'ya yerleşme planları yapmaktadır.
Puşkin Tepeleri rus sorunlarını konu almış ve anlaşılmamaya mahkum , yararıcı bir yazarın dramatik yaşam öyküsü. Kitapta Boris karakteri bazen kendi kendine konuşuyor bazen de karşıdaki kişilerle konuşuyor bu biraz karışabiliyor. Üslup olarak çok tat alamadığım bir kitap oldu.
Boris Alihanov, hiçbir kitabını yayımlatmayı başaramamış bir yazardır.Alkoliktir, evliliğini de yürütememiştir.Yaz boyunca, Puşkin Tepeleri Milli Parkı’nda rehberlik hizmeti vererek, hayatını düzene sokmayı amaçlar.
Oldukça sade bir dille yazılmış olan kitap, Sergey Dovlatov’dan daha çok okuma yapma isteği doğursa da bu kitap çok da kalıcı bir etki bırakmadı bende.
·
Puan vermedi
Boris Alihanov, henüz hiçbir kitabını yayımlatmayı başaramamış, beş parasız bir adam olarak soluğu Puşkin Tepeleri Millî Parkı’nda alır. En azından yaz boyunca biraz para kazanacak, alkol probleminden kurtulacak ve hayatını düzene sokacaktır. Kızıyla birlikte Amerika’ya yerleşme planları yapan eski karısından uzakta, Puşkin’i tanımak isteyen turistlere parkı gezdirecektir.
Puşkin Tepeleri, “zorluklar ve güzellikler sunan hayata sanatkârane bir bakış”ın romanı.
Saf gündelik yaşamı kurguya dönüştürme gücüyle Rusların büyük yazarları arasında yerini alan Dovlatov, mizahın hüzne bile ne denli yakıştığını da gösteriyor Puşkin Tepeleri’nde.
Sergey Dovlatov yaşarken değeri anlaşılamamış ve bir çok eseri basılmamış bir yazardır, bu kitabında da aslında birazda kendisinden bahseder. Kitabın kahramanı da aynı onun gibi yazıları yayınlanmayan ve alkolik bir yazar ve aynı onun gibi karısı ve kızı Amerika'ya gidiyor. Yazarın bu kitabını da 1983 yılında Amerika'da yazdığı ve yayinlattigini da hatırlatalım.
Ben ilk kez okudum Dovlatov'u ve etkileyici buldum, bazı cümleler çok içten ve gerçekçi yazılmış, kitapta alıntı yapılacak o kadar çok cümle gözüme çarptı ki bu da kitabın oldukça kaliteli olduğunun göstergesidir. Türk okuyucusunun da okuması ve değerini vermesi gereken bir roman "Puskin Tepeleri..."
145 syf.
8/10 puan verdi
Bavul'un baş kahramanı Sergey Dovlatov. Yazarın ta kendisi. Otobiyografik bir kitap Bavul. Dovlatov'un ülkesinden ayrılırken yanına aldığı, gömme bir dolaba bıraktığı ve dört yıl sonra açtığında bavulundakilerle geçmişi bağdaştırdığı anıları okuyoruz. Ne büyük bir mesele, geçmişini belli nesnelerle betimleyebilmek.
Çoraplar, ayakkabı, takım elbise, palaska, kaban, gömlek, şapka, şoför eldivenleri. Bu nesnelerle hayatını anlatıyor bize Dovlatov ya da kendisi yüzleşiyor geçmişiyle. Her birinin anınsattığı farklı bir dönem yaşamında. Çocukluğu, arkadaşları, iş hayatı, dönemin tarihi olayları, yazar olma çabaları, evliliği, vb.
Kendini bulma yolculuğunu küçük bir bavula sığdırıyor Dovlatov. Uzun bir süre de bırakıyor öylece. Bavulu kapalı tutunca unutulur mu yaşananlar bilinmez ama bavul açıldığında her şeyin daha net göründüğü bir gerçek.
Akıp giden bir metin Bavul. Kapağı kapatınca istemsizce şu soru beliriyor zihinde: "Benim bavulumda neler var?" keyifli okumalar dilerim.