Varis YOLÇİYEV 7 Haziran 1966 yılında Sumgayıt şehrinde doğdu. 1990 yılında Bakü Devlet Üniversitesi Filoloji Fakültesini bitirdi. 1991 yılında "168 saat" gazetesine baş editörlük, 1993 yılında "7 gün" gazetesine editörlük yaptı. 1995 - yılında Azerbaycan Devlet Televizyonu'nun "Gece kanalı" programının kurucularından olup. 2004 yılında Azerbaycan Cumhurbaşkanının İşler Kurulu'nun "Azerbaycan" yayınevinin baş editör atandı. 2007 yılında "Azerbaycan Televizyon ve Radyo Programları" QSC-de (Hyper) Periyodik Yayınlar ve Sosyolojik Araştırmalar Bölümünün Müdürü atandı. Ayrıca Azerbaycan'da ilk "TV plyus" milli yayıncı dergisinin baş editörüdür. Azerbaycan'da ve yabancı ülke mətbuatlarında yüzlerce makalesi çıkıp, 2001 - 2005 yıllarında peşpeşe 5 kez çeşitli uluslararası kuruluşlar tarafından ("European Market Research Center", "Editorial Ofice" vb.) medya ödüllerine layık görüldü. Çeşitli yıllarda "Dan yıldızı" yüksek gazetecilik ödülüne, "Yılın en iyi editörü" ödülünü almıştır. On sekiz kitabın ("Asıl insan hakkında", "Azerbaycan Cumhurbaşkanı", "Azerbaycan gençliği - Azerbaycan'ın geleceği" vb.) Editörü oldu. Halk yazarı İsmail Şıxlın ın tanıtımı ile ilk hikayeleri "Yıldız" dergisinde yayınlanmıştır.90'lı yıllardan başlayarak ise onun edebi basında diğer hikayeleri ("Bir avuç toprak", "Tenha yalquzağın masalı", "Ebedi aşk destanı", "Sabah asla açılmayacak", "Sana inanıyorum", "Yol ayrımında kayar kalanlar") ışık yüzü gördü. İlk sanatsal kitabı ("Sonuncu ölen ümidlərdir") 2008 yılı Kasım ayında yayınlanmıştır. 2009 yılında yazarın "Bir avuç toprak", 2010 yılında "Sana inanıyorum", 2011 yılında "Yetmiş yedinci gün" adlı sonraki kitapları ışık yüzü gördü.
O küskün xatirələr,
Susacaq, dinməyəcək.
Bahar dönəcək yenə,
Bu sevgi dönməyəcək.
Unudaram hər şeyi,
Unudaram mən səni.
Ürəyim dözməz ancaq,
Özgəylə görsəm səni.
Bəzən əlvida deyib gedirsən, ancaq sonradan necə olursa, qayıdıb gəlirsən. Hərdənsə gedəndə hələlik deyirsən, ancaq bir də heç vaxt geri qayıtmırsan...
Yaşamaq üçün unutmaq, unutmaq üçün ölmək lazımdır... Sadəcə baxışmaq, ünsiyyət ehtiyacından doğub sonda ayrı qala bilməmək, dəli-divanəlik şiddətinə qədər çatan sevgi adlı bir nəsnənin acı sonluğu, aksiomu sən demə, elə bu imiş...
"Bir ovuc torpaq" Varis Yolçuyev'in oxuduğum ilk əsəri oldu. Əsər iki fərqli həyatdan bəhs edir. Əsərin iki ayrı süjet xətti ilə ayrılıb, daha sonra sonluqla birləşməsi olduqca təsirlidir. Bir hissədə Qarabağ torpaqlarından didərgin düşmüş Tələt kişinin ailəsi, Tələt kişinin son nəfəsində işğal olunmuş torpaqlardan bir ovuc torpaq
Men “sonuncu olen umidlerdir”,”bir ovuc torpaq”,”sene inaniram” ,"77-ci gun",indi ise "Uzaqdan gelen yagis"eserlerinizi oxumusham..Mence bu eserlerin her birinde biraz da olsa oxsharlig var..Xususen de sonlarda..Her yazicinin oz desti xetti olur deyirler..Mence bu da ondan ireli gelir.
sevgi hamımızın həyatının bir parçası
Oxuduğum ən təsirli əsərlərdən biri də "Sonuncu ölən ümidlərdir" əsəridir. Bəlkə də, məni bu cür təsirləndirməsi əsərin yazıçı təxəyyülü deyil də, həqiqi həyat hekayəsi olmasıdır. Nailənin başına gələnlər dəhşətdir,bu faciəni ifadə edəcək kəlimələr tapa bilmirəm. Amma Nailəyə də bəraət qazandıra bilmirəm,hər nə baş verirsə versin insan