"Odysseia'nın sekizinci kitabında tanrıların, gelecek kuşakların söyleyecek bir şeyleri olsun diye şarkılarını mutsuzluk örüntüleriyle süslediklerini okuyoruz; otuz yüzyıl sonra Mallarmé, "Dünya bir kitaba konu olmak için var" derken sanki kötülüğün varlığını estetik açıdan doğrulayan aynı anlayışı yineliyor. Ancak iki teleoloji bütünüyle çakışmıyor. Yunanlınınki sözlü kelam dönemine rastlıyor, Fransızınki ise yazılı kelam dönemine. Birinde şarkılardan söz edilir, ötekinde kitaplardan. Bizim için bir kitap, herhangi bir kitap, kutsal bir nesnedir; insanlara fazla kulak vermeyen Cervantes, "sokaktaki yırtık kâğıt parçaları"nı bile okurdu. Bernard Shaw'un oyunlarından birinde alevler İskenderiye Kütüphanesi'ni tehdit eder; bir karakter, "insanlığın belleği yanıp kül olacak!" diye haykırır; Sezar ona şöyle der, "Bırak yansın, o bir utanç anıtı."
Bana kalırsa tarihteki Sezar yazarın ona atfettiği bu düşünceyi ya onaylayacak ya da reddedecek, ama bizim gibi kutsala saygısızlık olarak değerlendirmeyecektir. Nedeni açık: Eski çağların insanı için yazılı kelâm, sözlü kelâmdan sonra gelen bir şeydi."
Sayfa 175 - Kitap Kültü ÜzerineKitabı okudu
Çocuk belleği hiçbir zaman suçu algılayacak güçte değildir. Dövülen, itilip kakılan küçük çocukları hiç gördüğünüz, duyduğunuz oldu mu, yabancı kötü ailelerin arasında kahredici bir hayat sürme zorunda bırakılan yetim çocukları? Küçücük yumruklarıyla göğsünü döve döve, ne yaptığını, suçunun ne olduğunu bilmeyerek, neden kendisine eziyet ettiklerini asla anlamayarak, ama sevmediklerini çok iyi hissederek, kimseler görmesin diye bir köşeye büzülüp sessiz sessiz ağlayan, parmaklarını acıtırcasına sıkan zavallı bir çocuk gördünüz mü?
Sayfa 266 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Üç yıl boyunca tek başına bırakılan dört yaşında bir çocuğun, bir yakınıyla ilgili -kiminle olursa olsun- en küçüğüne kadar tüm ayrıntıları unutacağını kim bilmez, bu yaştaki çocukların belleği bir yılı, hatta dokuz ayı algılayamaz. Bunu her anne baba, her doktor doğrular.
Sayfa 254 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Yazarın Belleği
Ve tabii fark etmişsinizdir sevgili okur, benim birçok 'şu an'ım var. Örneğin şu anda siz beni okuyorsunuz ve beraberiz. Ve ayni zamanda, şu anda henüz yaziliyorum ve aşağıda büyük bir boşluk var. Dolayısıyla geleceğe sesleniyorum. Bir de öbür zamanlarım var: kapalı durdugum anlar...
Biliyorum, ben bana bakıldığında, okunduğumda varolabiliyorum sadece. Gerisi üst üste değen metinlerin karanlığı. Sürekli Araf!
Sayfa 113Kitabı okudu
Avusturyalı Roman, Oyun ve Biyografi Yazarı, Gazeteci 
Stefan Zweig
Güçlü kalemini kelimelerin ahenkle dans edişini görüyoruz..
kitaplara, edebiyata ve sanata bağlılıklarını saplantı haline getirmiş insanların hikâyelerini anlatır...
Sahaf Mendel
Her iki yapıtın da arka planında I. Dünya Savaşı, değişen kültürel hayat, yozlaşmış Avrupa, ekonomik bunalım ve yoksunluklar vardır. Ancak Zweig’ın karakterleri bütün dikkatlerini öyle mutlak bir coşkunlukla kendi ilgi alanlarına yöneltmişlerdir ki savaşın ve vahim sonuçlarının farkına bile varmazlar. Sahaf Mendel, eşsiz belleği ve bilgisiyle Viyanalı entelektüellerin gözbebeği sahaf Jakob Mendel’in trajik hikâyesidir...
Müthiş güçlü bir hafızaya sahip Jakob Mendel, sadece bir sahaf değildir, bir kitap antikacısıdır. Rus sivil savaş tutuklularının kaldığı bir toplama kampında geçirdiği iki yıl sonrası, yüz binlerce kitabın ismini, yayın yılı, yeri, eski ve yeni fiyatını ezbere bilen Mendel ne eski Mendel’dir
ne de Viyana eski Viyana. Görülmeyen Koleksiyon’da, Zweig bizi hiperenflasyonun hüküm sürdüğü 1920’lerin Almanya’sına götürür. Yeni zenginlerin sanat eserlerine gösterdiği yoğun ilgi yüzünden dükkânı tamtakır kalan saygın bir antikacı, sanat koleksiyonundan birkaç değerli parçayı ucuza kapatmak umuduyla eski bir müşterisini ziyaret eder. Ancak hiç beklemediği bir tabloyla karşılaşır. Unutulmayacak Bir İnsan ise yazarın mutlu yaşamın formülünün servet yerine dost biriktirmek olduğuna işaret ettiği, yüreklerimizi ısıtan bir öyküsüdür....
Gercek dostlarımızın eksik olmadığı güzel yarınlara derken,
#iyiokumlarSahaf Mendel