Bazen ne yaparsan yap olmuyor ... bazen ne yaparsan yap olmayacak, biliyorsun. Her tohum çatlamıyor. Her fidan köklenmiyor. Sen elinden geleni yapsan da o çiçek o yeri sevmiyor işte. Elinden geleni yapman umduğun sonucu alacağın anlamına gelmiyor. Ve bırakman gereken bir an var, tuttuğun ellerini kesmeden. “bırakmak” kelimesi kalbini yoruyor
Tilki av için dolaşırken bir keklik gördü. Planını yaptı ve karşına geçip hayran hayran onu seyre koyuldu. Onun bu halini gören keklil merakla sordu
"Hay can dostu, ne gördün de böyle hayran bakarsın?" Tilki işini yoluna koyduğunu düşünüyordu:
"Ey güzeller sultani, senin şu şehla gözlerine yandım ve yaman bakışlarına kandım. Allah güzelliğini bağışlasın; acaba gözlerini yumunca da bu kadar güzel misin?"
Keklik tava gelip gözlerini yumunca tilki sıçrayıp kekliği kavradi. Keklik neye uğradığını anlamıştı. Sabır içinde bir kurtuluş çaresi düşünmeye başladı ve tilkiyi öven sözlere girişti:
"Ey bilgili avcı, ey sihirli oyuncu! Yüzlerce aferin, binlerce övgü sana. Bravo doğrusu, şahlar yiyeceği, padişahlar lokması bir av avladın. Şanın yüce olsun, aklın ve dirayetin sayesinde Allah beni sana kismet etti. Asla şikâyetçi değilim ki sencileyin şanlı bir avcıya av oldum. Lakin sen de sultanlara yaraşır iş becerdin, gayrı bu nimet şükürsüz olmaz. Evvela nimete şükretmek, sonra afiyetle yemek lazımdır, değil mi?"
Tilki mest ve mutlu; "Evet, doğru olanı budur!" deyip şükür duası niyetine bir an dalgınlıkla ellerini ve ağzını açtı. Keklik durur mu, ka- natlanıp bir ağaca tünedi. Tilkinin keyfi kaçtı ki kaçtı. Hayıflanmaya başladı:
"Lanet olsun nimeti yemeden şükrünü edene!"
Keklik de ardınca söylendi:
*Lanet olsun uykusu gelmeden gözünü yumana!"
Gidip gelen dalgalar gibisin. Anlamaya çalışıyorsun. Gönlün hikmet fetihlerinde... Surları zorluyorsun ya. sağın-solun kan içinde. Her geleni sindirmek, ne kadar da zormuş, diyorsun! Nicedir tek dersin:
"-Sana yapılan kötülüğü unut!"
Bu dersi verebilmen için, himmete akıtmalısın bütün murâdlarını. Zira himmeti murâd etmezsen, hiçbir şeye gücün yetmez a canım. Ve duâlar eşlik etmeli, duâsız da duramazsın. Belin bükülmüş. Gönlünün başı yere eğilmiş. Demek ki, nihâî murâdının gerçekleşmesi için bunlar gerekliymiş. Nefsiyle yüz yüze gelmek, burhansız demler geçirmek ve yaralarla baş etmek zormuş değil mi? O hâlde:
"-Kötülüğü iyilikle sav!.." diye tembihle nefsine.
İkram ve ihsan edilirken de, zarara uğratılırken de müsebbibi unutma. O'ndan gayrısı sadece sebep! Hem, sebepler âleminden küçük birer sebep... O'ndan gelen bir mesajin, kendince elçisi hepsi. Takılma!
Geç ki, yolun sonunda, cennet-i âlâ bekler! Her çilenin koynunda, bir tatlı safâ bekler. Sırat üstünde ümit kesmemiş yürek lâzım! Harama uzanmamış, îmanlı bilek lâzım!
İçinde yaşanan çevrenin, yenilenlerin içilenlerin, kültürün, geleneksel ortamın, yaşam biçiminin genleri nasıl mutasyona uğrattığını anlattıktan sonra, “Bakın” diyor, “çevrenize göz gezdirin, sokağa çıktığınızda insanlara dikkatli bakın, bu ülkedeki gen mutasyonunun örneklerini çok iyi göreceksiniz. Bu halkın sadece düşünceleri, ahlakı, bilgisi değişime uğramadı, görünüşü bile değişti. Eski Türk filmlerinde sokaktaki sıradan insanlara bakın, ne demek istediğim daha iyi anlaşılır. Demek ki sadece gıdaların DNA’sıyla oynanmıyor, bir halkın DNA’sı da değiştirilebiliyor, o halkın yalnız bakışları, halleri, davranışları, düşünceleri değil, görünüşü bile değiştirilebiliyor.
Sayfa 209 - İnkılap YayınlarıKitabı okudu
İsa eşekten kurtulunca duası kabul edildi; elini yıka, gök yüzünden sofra geldi, yemek geldi.
