Kitabın ilk dört bölümü, şu zamirlerle adlandırılmıştır: Sen, o adam, ben, o kadın. Böylece şairin "ben"i, dört seste tecelli etmektedir. Bu ise şiirleri hem çoksesli hale getirmekte hem de şiirsel söyleyişe muazzam bir hareket alanı vermektedir. Aynı zamanda şairin sesinin, benliğinin birçok seste ve benlikte par çalanmışlığını da göstermektedir.
İçerik açısından baktığımızda ise şairin insan hayatında gün lük, sıradan temalara yöneldiğini görmekteyiz. Şiirlere öznel ve lirik bir ses, derin bir hümanizm hakimdir. Bunun için diyalog, iç monolog, öyküleme, metinlerarasılık gibi birçok teknikten yararlanmıştır.
Mahmud Derviş'in bu kitabının hem içerik hem de biçim açısından Arap şiirinde düzyazıya yaslanan ama geleneksel ritim unsurlarından da ödün vermeyen yeni bir şiir anlayışını temsil ettiğini söyleyebiliriz.