İnsanın yaşamında bir an gelir ve sanırım bu, yazgısal bir andır; kaçamazsınız, o anda her şeyden kuşkulanırsınız... Ve bu kuşku, kendi çevresinde büyümeye başlar. Bu kuşku, yalnızdır, yalnızlığın kuşkusudur bu.
Yaşamanın amacından habersiz olduğum için neden yazdığımı da pek kesin bilemiyorum. Ama hep yazardım ben, tıpkı kendimi bildim bileli yaşıyor olduğum gibi - ve hep yaşamanın anlamını düşünür dururdum.