Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
·
Puan vermedi
Blöf ~ Beril Bozdoğan
Aşkın Aşınmış Hali
Dora, gönül yarası ve terkedilmenin ardından duygularının kasırgası içinde kaybolmuştu. Bu yoğun ağrıyı, göğsünün tam ortasında duran ve zonklayan bir delik gibi hissedebiliyordu ancak dışarıdan bakıldığında sanki hiçbir şey onu rahatsız etmiyormuş gibi davranmaya çalışıyordu.
0 kadar zordur ki iyi
Depresyonda olan her kese tavsiye etiyim o kitapdan kısa bi hisseyi sizlerle paylaşmak istedim . Bazen kendinizi yorgun, yalnız,yıpranmış çaresiz hissediyorsanız size arkadaş olucak bir kitaptır . Geçirdiğiniz tüm hossleri sizlere açıklar ve doğru hisler beslemenize yol açıcaktır. Bazı hissleri yaşasakta anlıyamıyoruz sebebini kitapda sebepler açıklanıyor ve kişinin iyi hissetmesine giden yolda en iyi kitap rolunu oynuyor kendisi .
hep ya da hiç düşünme- tamamen mutlu ya da tümüyle de olduğunuzu düşünürsünüz; gri tonlarınız yoktur, bu nedenle tamamen mutlu değilseniz ya da tamamen iyileşmediyseniz, tümüyle depresif ve umutsuz olduğunuzu varsayarsınız.
aşırı genelleme - şu anki depresyon duygularınızı hiç bitmey bir yenilgi ve acı çekme gibi görürsünüz. zihinsel filtre - seçici olarak sadece depresyonda olduğunuz
zamanları düşünürsünüz ve sonunda tüm hayatınızın sonsuza s kötü olacağını düşünürsünüz. olumluyu yok sayma - depresyonda olmadığınız zamanların sayılmadığında ısrar edersiniz.
"-meli, -malı" cümleleri - duygularınızla başa çıkmak için sistemli çalışmak yerine tüm enerjinizi kendinize "depresyonda olmamalıydım" (ya da bir daha depresyona girmemeliyim) diyen tüketirsiniz.
etiketleme-kendinize umutsuz ve geri dönüşsüz biçimde kus olduğunuzu söyler ve hiçbir zaman tamamlanmış, mutlu ve değerli hissetmeyeceğiniz sonucuna varırsınız.
736 syf.
10/10 puan verdi
Çömez bir okuyucu eline eski bir defterin nasıl geçtiğini anlatıyor ve sonra da onun hakkında haddi olmadığı halde fikirlerini beyan ediyor.
Önümde büyük bir defter açılı. Hafif yıpranmış, kitaplığımın arka taraflarında kalmasından olsa gerek. Sağ tarafımda hokkam, elimde ise tüy kalemim var. Hazırlık yapmaya çalışmanın bir işe yaramayacağının
Kitap 1940’lı yılların savaşla yıpranmış Paris’inde, gönül yaralarını, travmaları, iki kadının birbiriyle iç içe geçen hikâyelerini ele alıyor. Hem günümüzden hem de o yıllarda savaşın içindeki anne ve kızın hayat mücadelesini anlatıyor. Paris sokaklarında dolaşıp, Hitler dönemini yaşamak isteyenler için harika bir öneri olur. Yazarın romanlarındaki şaşırtıcı sonlar ve geçmişe giden bağlantılardan, bu kitabı da nasibini almış.
Sarah Jio’nun bu kitabıyla ilgili basın bülteninden; ”Diğer romanlarım gibi tarih konularını işlemek benim çok ilgimi çekiyor ve ikili hikâye kurgusunu çok seviyorum. Geçmiş ile günümüz arasında gidip gelmek de bir yazar olarak çok eğlenceli.” Kendisinin de dediği gibi zaman geçişli, ikili hikaye mevcut. Fakat diğer kitaplarına göre çok daha karmaşık buldum ben kitabı. Sarah Jio sevdiğim bir yazardır. Kalemi sade ve duygusal roman arayan, yalın bir eser ararsanız birebir. Fakat önce diğer kitaplarından başlayın derim.
#paristençiçeklerle
^
^
#alıntı
Acı ve keder tek bir şey yapmak ister, seni de kendisiyle beraber batırmayı.
^
^
#sarahjio #penayayınları #bloghemsire #edebiyat #bookstagram
RUH ADAMIN TUTUNAMAYIŞI (ALINTIDIR)
“İnsanlar şu manasız hayata sıkı sıkıya yapışmış oldukları için Selim’in onlarla anlaşmasına imkân yoktu.”
Bu sözü sosyal ortamda paylaşsam ve altına Oğuz Atay-Tutunamayanlar yazsam sanırım çoğu kimsenin itirazı olmaz. Çünkü Tutunamayanlar’ın kahramanı Selim Işık’ın bir ‘tutunamayan’ oluşuna çok uygun bir cümle bu. Oysa bu alıntı Tutunamayanlar
Öncelikle belirtmeliyim ki bu kitap kesinlikle en son okunması gereken Hercule Poirot kitabıdır çünkü bu kitapla birlikte artık bir hikayenın sonuna gelmiş oluyoruz.
Kitap, birçok Agatha kitabı gibi gayet sürükleyiciydi elle tutulur bir cinayeti kitabın sonlarına doğru görmemize rağmen bence dinamiği hep yüksek bir kitaptı. Bir Hercule Poirot hayranı olarak kitabın başından itibaren karaktere çok üzüldüm onu bu kadar yaşlı ve yıpranmış okumak benim için zordu çünkü o yerinde duramayan kıpır kıpır, olayların içinde olan Hercule Poirot maalesef bu kitapta bunları yapacak dururmda değildi. Sonuysa benim için daha da kırıcıydı çünkü asla böyle bir son beklememiştim. Hasting karakteri içinde ayrı üzüldüğümü belirtmek isterim çünkü kitabın sonunda çok yalnız ve muhteşem dostunu kaybetmiş bir adam olarak kaldı.Yazar bir serüveni etkileyici bir şekilde noktaladı ve bu kitap okuduğum kitapları arasında yazarın sonuna üzüldüğüm tek kitabı olarak kaldı.
Bu kadar kısa olmasına üzüldüğüm bir serinin final kitabını okudum bugün...
Seri hakkında yapabileceğim en büyük eleştiri kısa oluşu sanırım. Bunun dışında oldukça sürükleyici bir anlatıma sahip, karakter gelişimi, olay örgüsü, yan karakterleri ve mekan tasvirlerindeki başarısıyla çok sevdiğim seriler arasına girdi diyebilirim
İlk kitabın sonu öyle bir yerde bitti ki, hız kesmeden ikinci kitaba başladım. İlk kitaba göre post apokaliptik ve aksiyon yönünden çok daha etkileyici bir kitaptı. Başarılı betimlemeler sayesinde okurken kendimi adeta nükleer savaş sonrası dört bir yandan tehlike içeren, yıpranmış binalar ve çürümeye yüz tutmuş arabalar arasında hayatta kalmaya çalışırken buldum.
İlk kitapta romantizm biraz daha ağır bassa da, ikinci kitapta heyecan ve macera ön plandaydı. Seriyi karalayan blogger arkadaşlarıma katılmıyor, bu kategoriden kitap okumayı seven herkese bu seriyi gönül rahatlığı ile öneriyorum. İşte bu güzel kitaptan sizler için seçtiğim birkaç alıntı :
"Daha önce hiç anlamadığım bir şekilde, birini sevmenin her zaman uçmak gibi geleceğini anlıyordum: hayal edilemez atlayış, düşme korkusu, kalbin adeta insanın boğazında atmasına sebep olan heyecan. Bu her zaman imkansız olacaktı: ta ki imkansız olmadığı ana, kişi sadece inancı üzerinde uçana kadar."
"Artık uykunun insana nasıl unutma şansı tanıdığını ama şafakla acının da uyandığını ve insanın bir saliseliğine ne çektiğini unuttuğu için daha da kötü hissettiğini anlıyordum."
"Belki de sevgi buydu: Diğer insanın kırgınlıklarını kendininmiş gibi hissetmek."
Seni şimdi ben, "bu dünyadan çekip gitmişlerle bir, düşünebilir miyim, buna kim dayanabilir!" Kitap şairin yayımlanmamış şiirlerini içeren, eşi Azime Korkmazgil tarafından bir veda derlemesi olarak hazırlandı. Serinin 14.kitabı, 15.son kitabında şairi değerlendireceğim ancak bu kitabın değerlendirmesi, kitabı incelikle tamamlamış Azime
Sarah Jio bu eserinde bizleri 1940'lı yılların savaşla yıpranmış Paris'ine götürüyor.Bir zamanlar Almanlar tarafından işgal edilen Paris'te yaşanan bir gönül hikayesine değiniyor.Olaylar birbirine görünmez bir iple bağlanmış sanki ve bu düğüm başladığı yerde yani Paris'te çözülüyor.
Birbirinden farklı yaşanmışlıkları tek çatı altında birleştiriyor yazar:Direnmek,affetmek ve sevmek.Bu üçgenin etrafında düzenlenen olaylar bize yaşanmışlık hissini işliyor.Küçük Cosi ile birlikte koşup eğleniyor onunla birlikte hayal kuruyoruz onun acılarına ortak olup ağlıyoruz.Artık kitabı okuyan değil tam anlamıyla yaşayan haline geliyoruz.
Bu kitabı diğer romantik tarz eserlerden ayıran da bence tam olarak bu duygu,yani yaşanmışlık yani gerçek hayat duygusu.Saf bir romantik aşkın olduğu ve etrafın toz pembe göründüğü bir yer değil hayat.Hayatın içinden dünden ve bugünden bahsederek işlenen bir hikayeye konuk olacaksınız ve eminim çok seveceksiniz.
Unutmayın;Hayat,rüyası aşk olan uzun bir uykudur.
Keyifli okumalar:)
Yalnızlık Paylaşılmaz - Özdemir Asaf
Yalnızlık Paylaşılmaz şiir seven sevmeyen herkesin anlayarak okuyabileceği anlamlı, kaliteli bir eser.
Mehmet Kaplan'ın bir yazısıyla başlıyor:
"Kelimeler ile gerçek arasında bir uçurum vardır. Hiçbir kelime gerçeğin yerini tutmaz.
Kelimeler gerçeğin uzak ve suni işaretlerinden ibarettir. Biz gerçeğe bizzat yaşayarak ulaşırız.
Fakat onları anlatmaya kalkınca kullanıla kullanıla yıpranmış, bizim yaşantılarımıza tekabül etmeyen
kelimelerle karşılaşırız. (...) Öyleyse her şeyi yeniden yoklamak, dilin aldanışlarına kapılmamak
lâzımdır. Bu nasıl olur? Paradokslarla. Zira paradoks bilinen kelimelerin manalarını siler.
Paradoksla yeni hakikatlere ulaşılmasa bile, hiç olmazsa, dilin o aldatıcı büyüsü yok edilmiş olur.
Özdemir Asaf'ı paradokslu bir üslup kullanmaya sevkeden psikolojik amilin bu arzu olduğunu
sanıyorum."
Mehmet Kaplan hocanın yazısının ardından o muhteşem dizeler geliyor adeta doğru bir kitap seçtiniz dercesine:
"Her insanın bir öyküsü vardır,
ama her insanın bir, şiiri yoktur."
Öyle değil mi sahiden? Her insanın iyi ya da kötü bir hikayesi var. Ama şiir herkese nasip olmuyor.
Neler yok ki kitapta: Aşk, yalnızlık, ölüm... Mısra mısra altını çizeceğiniz dizeler... Size hitap eden birkaç dizeye mutlaka rastlıyorsunuz. Ben de beni anlattığını düşündüğüm birçok dizeye rastladım. Birçoğunu da siz değerli okurlar ile paylaştım. Kim bilir belki de "bu kadarı fazla" dedirtmişimdir ama bir dizeyi paylaşsam hatrı kalıyordu diğer dizenin. O nedenle beğendiğim dizeleri buraya da ekleyerek sizleri sıkmayacağım.
Şairin en sevdiğim eseri oldu. Gönül rahatlığıyla öneriyorum.
