Bu kitabı sadece bir veya iki bölüm okuyabildim. Yazarı bu yorumları okursa üzülürüm aslında ama, dördüncü kitabını yazan bir yazarın bu kadar kötü yazması nasıl mümkün oluyor? Tuzlu supangle gibi. Görüntüsü güzel, ama tadı hakikaten kötü. Anlatabilmek bir yazma eylemi olarak mümkün, herkes yapabilir, ama her anlatan veya yazan yazar olabiliyor mu ? Umarım Ayla Koca bu önemli eşiği geçebilmiş ve beşinci eserinde polisiye edebiyatın hakettiği itina ve yeteneği ortaya koyabilmiştir.
Bir müddet daha türk polisiyesi sokaklarında dolaşmaya devam. Ahmet Ümit de okuyarak yeni bir lezzet alalım ki hiç okumadım onu.
Türk polisiyelerini okuma sebeplerimden birisi de aslında edebiyattan tatile çıkmış olmam. Hakiki, gerçek edebiyata özlem duyarak geri döneceğim güne kadar iyi kötü yazılmış bu eserler arasında dolanacağım. Türk polisiye edebiyatının gerçekten de edebiyat ve iyi edebiyat örnekleri ile arada karşılaşıyorum, ve ayrıca yazarlarımız desteklenmeyi hak ediyorlar. Sağlam bir depara kalkmak üzere gibi bir hâl var diyebiliriz. Bunu çoktan başarmış olan yazarları ise Çağatay Yaimut hariç henüz pek okumadım diyebilirim.
Bakalım...
