"Kendine aşık olmak Narcissus'un cezasıydı."
I.
Bu, hikayenin bildiğiniz hali:
“Narcissus kendi yansımasına aşık olacak kadar kendine aşık bir adamdı. Başka kimse onun için yeterince iyi değildi. Havuzdaki yansımasına baktı ve söndü gitti.”
Ama hikayenin tamamı bu değil:
Narcissus doğduğu zaman annesi Liriope onu kör falcı Tiresias’a götürdü ve bir kehanette bulunmasını istedi: “Ömrü uzun
Zamanın çok ilerisini konuşan Homeros'un Van Gogh'u sevmesi
(Temmuz ayı öykü etkinliği)
#129670058
"Talihsiz ölümlülere tanrılar şu kaderi dokudu:
Yaşayacak insanlar acı içinde."
Olağanüstü bir sabaha uyanmıştı evren. Gökyüzü kayırırcasına saklamıştı bulut perdelerinin arkasına güneşi. Sevimsiz, ciddiyetsiz insanları umursamadan gün, tüm iyi niyetiyle kaldırımlara seriliyordu. Yazgı
Gök gözlü Athena tuttu Ares'in elinden, dedi ki:
"Ares, insanların baş belası Ares,
Ey kaleler yıkan, elleri kanlı,
Ne olur, bıraksak Troyalılarla Akhaları karşı karşıya,
Zeus babamız hangisine ün verirse kazansın o. (...)"
Sayfa 100
Başladı yakarmaya Kral Agamemnon, dedi ki:
"Ey ulu Zeus, göklerde oturan,
kara bulutlara sarınmış tanrı!
Altüst edip Priamos'un sarayını,
kapıların kızgın ateşe vermedikçe,
yakıp, kapkara edip yıkmadıkça,
Hektor'un zırhını kılıcımla göğsünde paramparça etmedikçe
yoldaşları toz toprak içinde, yüzüstü,
dişleriyle toprağı ısırmadıkça,
ne gün batsın, karanlıklar çöksün ne de.”
Sayfa 36
Dedi ki; “Onlar en yakınlarını bile kolayca unuturlar.Öz çocuklarını hoyratça bırakıp giderler. Sevdiklerinin gözyaşlarına bakmazlar. İnsanlara dikkat et Zeus."
Sayfa 168 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
