Çünkü aslında yalnız dilin hareketi matlup değil, dilin hareketi ile yani tesbih ile aranan, Allah ile ünsiyettir. Hâlbuki dilinde ettiği zikri kalbin de düşünmezse, o ünsiyet hâsıl olmaz. Bunun için seleften birisi, dünyalık peşinde olanın Allah'a ibâdeti, ot ile ateşi söndürmeye ve et ile kirlenen eli balık ile temizlemeye benzer, diye bil dirmiştir.
Sayfa 622
- " (...) Dinsiz iman, dinsiz aşk; kendi kendinden ibaret kavrukluklar...
Aslında herkes, her şeyde Allah'ı arıyor; bilerek veya bilmeyerek...
Kavruk veya güdük!.."
Sayfa 177 - İBDA YayınlarıKitabı okudu
Biz bugün “canlı”nın nerede yaşadığını,neden ibaret olduğunu, adını sanını bile bilmiyoruz.Bizi tek başımıza bırakın,elimizden kitapları alın o saat şaşkına döner , ne yana gideceğimizi, kimden yana çıkacağımızı kimi sevip kimden nefret edeceğimizi bilemeyiz. İnsan olmak, yani gerçek, kendi vücuduna sahip , kanlı canlı bir insan olmak dahi bize güç geliyor; bundan utanıyor,ayıp sayıyor,bildik, genel anlamda insan olmaya çabalıyoruz hep. Aslında biz ölü doğmuş yaratıklarız; zaten çoktandır canlı olmayan babalardan dünyaya geliyoruz ve bundan gittikçe daha çok hoşlanıyoruz.Bundan zevk alıyoruz. Yakında bir kolayını bulup doğrudan doğruya fikir dölleri olarak dünyaya geleceğiz.”
Sayfa 139 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bizim asıl işimiz;
çok latif,
çok zarif,
çok nazik,
çok tatlı bir duygu olan “sevmek” tir.
Diğer fikir ve duygular,
ibadet ve taatler,
hayrat ve hasenatlar onun ardından gelir.
Mahmud Esad Coşan
