Öyküleri ile toplumun hep kanayan yerlerini, dertlerini gösterir Sabahattin Ali. Çocuk işçileri, iyi, namuslu(!) insanların kötü yola sürüklediği kadınları, hacı-hocanın nur sakalı altından yaptığı dalavereleri, fakirliği fukaralığı işler. Akıcı bir dille anlattığı öyküleri sizi üzsede bir yandan sarıp sarmalar.
Masalları ise daha çok düşündürücü, daha çok etkileyici. Sırça Köşk Masalı ve Koyun Masalı devlete yönelik saldırı olarak düşünülerek yasaklanmış. Çünkü bu masallar kendi halinde huzurla yaşan halkın emir alacak liderlere ihtiyacı yoktur. Ne zaman ki başa bir çoban, köpek ya da köşkün balkonundan Ey halkımız! diye seslenen bir palavracı gelir; ne huzur kalır ne de bolluk içinde yaşam.
Koyunlar akılsız, başkasına bağımlı, her emre itaat eden hayvanlar olarak görülür önüne biri düştümü arkasından uçurama bile giderler. Düşünmezler, görmezler, sorgulamazlar. Işte bu yüzden koyun gibi denir çoğu topluluğa. Ama bu koyunlar akıllanan koyunlar. Onları koruduğunu iddia eden ama ilk firsatta onları kasaba satan, canavarlardan korumak yerine anlaşma yaparak bir kaç koyun verip sürüyü korumuş olan çobandan kurtulmak gerektiğini düşünürler. Çoban gidince gelen gideni aratır misali köpekler başlarına tebelleş olur. Onlardan kurtulmak daha zordur; fakat birlikte aynı erek için uğraşınca fazlasıyla zayiat vererek onlardan da kurtulurlar.
Koyunlar bile görebiliyor, koyunlar bile düşünebiliyor, koyunlar bile sorgulayabiliyor.
Son olarak,
"Düşüncenin üstesinden gelemeyen, düşünenin üstesinden gelmeye çalışır.”
Paul Valéry
İyi okumalar sevgili okuyucular.
