1kitap1ogretmen
@1ktap1ogretmen
English Teacher
72 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Birisini çok çok seversek, onun için en kıymetli şeyimizi verirsek, ondan bize bir kötülük gelmeyeceğini biliriz.
Sayfa 42 - YKYKitabı okuyor
“Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. Bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? Evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu. Derin bir huzurla her yerimi saran o harika altın an belki birkaç saniye sürmüştü, ama mutluluk bana saatlerce, yıllarca gibi gelmişti.”
Beklemek hiçbir sorunu çözmüyor. Sağlamasını yaptım, bizi kandırmışlar, meğer zaman değil, zamanla ne yaptığımızmış bizi iyileştiren.
Okur Takip Önerileri
"Hiçbir şey istemiyorum, aklımdaki saçma sapan düşünceler gitsin yeter."
"İnsan değer verdiği yerlerden kanar."
Acıdan kaçayım derken hayatı kaçırmaya başlarız.
-Gidiyorsun.
-Evet. Ama başka türlü.
-İnsan nasıl "başka türlü" gidebilirmiş?
-Seninle birlikte gidiyorum.
Kalk haydi, ebediyen uyuyacağız zaten!
Bizde erkekler savaşır,ama onlara kiminle savaşacaklarını kadınlar söyler.
Ölmek,öldürmekten daha önemlidir. Kendimizi savunmak için öldürüyor,ama insanları ikna etmek, kazanmak için ölüyoruz.İnsan kazanmak bir amaç,kendini savunmak ise sadece bir araçtır.
Ben Kum şehrinden Hasan Sabbah'ım.
Gurur duyabileceğim hiçbir şeyim yok, on yedi yaşımda din, felsefe, tarih ve gök cisimleri hakkında okunabilecek her şeyi okuyup bitirmiş olmaktan başka.
Sadri Alışık denilen hergele, her filminde ağlardı. O ağladıkça ben de ağlardım. Nedenini bilmez ağlardım. Ağladıkça Sadri’ye kıl kapar gıcık olurdum. Üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, Sadri’nin bu mecburiyetlere, giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine
Bir tek masumun öldüğü yerde bile ölü sayısının çok fazla olduğu ve kıyametin yeterince koptuğu malumken karşılıklı ölü saymaya başlanmamıştı. Birbirinden "tuz ekmek hakkıyçün" razı insanların coğrafyasında "Siz" ve "Biz" diye ayrılmamıştı şahıs zamirleri. "Siz" ve "Biz" diye ayrıldığında acının hacminin küçüleceği yerde büyüdüğü, çünkü araya çarpanların girdiği el yordamıyla da olsa biliniyordu herhalde o vakitlerde.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen
Rüzgarların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini.
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür,
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.
