Bir denizyıldızı bütün hayatlarda denizyıldızıdır. Denizyıldızının uzay mühendisi olduğu bir hayat yoktur. Belki benim de hiçbir hayatımda bir şey yapacak halim yoktur.
Her gördüğümde satın alıp okumak istediğim bir kitaptı Çavdar Tarlasında Çoçuklar. Bir hafta kadar önce aldım. Okumaya başladığımda bir sadelik ve sıradanlık ile karşılaştım. Sayfalar ilerledikçe aynı tek sadelik ve sıradanlık devam etti. Kitabın ortalarına gelince keyfim kaçmaya başladı. Son sayfalara yaklaşınca hâlâ haz alacak bir şeyler arıyordum, ama maalesef altı çizilecek bir kaç cümle dışında hiçbir şey bulamadım.
Filmini üniversite yıllarında izlediğim bu kitabı okurken aynı heyecanlı duyguları tekrar hissetmek güzel hissettirdi. Kitabının bu kadar kısa olması ise beni üzdü. Daha uzun bir kurgu olmasını düşünmüştüm.
Filmi kitaptan daha mı güzeldi acaba?
Ne böyle bir kitaba sahip olmak ne de böyle bir kitabı okumak gibi niyetim vardı. Sekiz ay kadar önce doğum günümde bir öğretmen arkadaşım hediye olarak vermişti. Kitaplığa bırakmış, bir daha el sürmemiştim.
Geçenlerde bir kitap kurdunun paylaşımı dikkatimi çekti ve okumaya başladım. Okuduğuma da çok memnun oldum. Bendeki bir eksikliği doldurdu diyebilirim.
Kitabı bitirince bu kitap bana ne kattı, diye kendime bir soru sordum. Aldığım cevap şu oldu:
Bu kitap, bilinçaltıma olumlu duygular ekti. Bilinçaltım, aslında sonu olmayan engin bir denizmiş.