Şehit olan arkadaşlarımız için;
Tüm siyasiler ve onların el üstünde tutulan ayrıcalıklı çocukları gemiciklerini yüzdürüp, holdinglerinin ticaretini yönetecek, bakan ve milletvekilleri yüzbinlerce lira maaş alıp mecliste mangal eğlencesi yapacak, kimileri de daha otuzlu yaşlarında kara para ile milyonları götürücek ; kerpiç evlerde, bacası tütmeyen, sırf askerden sonra kendisine güzel bir yaşam kurabilsin diye cepheye giden, gün yüzü görmeyip 20 yaşında da mecburiyetten savaş ortasında kalan bu ülkenin evlatları yani bizim kardeşlerimiz vefat edecek.
Sanki savaş durumu kendi egemen emellerinin ürünü değilmiş gibi canını veren arkadaşlarımız uğruna politikalar sürdürülecek. Her savaş kaybediştir arkadaşlar. Helvanın piştiği ev sizin evden uzaksa vatan sağ olsun demek, savaş çığlıkları atmak kolaydır.! Lüks araçlarıyla katılacaklar anma törenlerine: çok üzgünüz vatan sağ olsun nutukları atacaklar. Bakmayın üzgün göründüklerine ! Kolay mı öyle yirmisinde dağlarda anlaşılmaz politikalar uğruna can vermek ? Kolay mı şovenist söylemler uğruna masada çözülebilecek problemler için sayısız kurşunun hedefi haline gelmek ? 40-50 senedir Savaş politikasına ayrılan bütçeler, barış için ayrılsaydı şu anda bu kardeşlerimiz tıpkı bakanların çocukları gibi ailelerinin, sevdiklerinin yanında olacaktı.
“Savaşta ölenler sonsuz cennete gidecek” diyen o ulvi duyguları sömüren simsarlar; buyrun bırakın servetlerinizi, bizim arkadaşlarımızı cepheden çekin ve cihad ordularınız ile siz savaşın. Bu savaşın, ölümlerin sorumluları sizlersiniz. sizlerin cenneti bu dünyadayken, yoksul Anadolu evlatlarının cenneti neden öbür dünyada. Gerçekten çıldıracağım !
Ölmedi Onlar! Işık Oldular Sonsuza!
2 Temmuz 1993'te, tarih bir kez daha tekerrür ediyordu Sivas'ta. Göz göre göre gelen bir katliamın vahşi finali sergilenmek üzereydi. Yüzlerce yıldır her fırsat verildiğinde onlardan olmayanları vahşice katledenler, bir kez daha bir araya gelmişlerdi. Madımak Oteli'nin içinde can pazarı vardı. Kimi son şiirini yazıyor, kimi
Sosyaldeli
@Sosyaldeli
·01 Temmuz 2023 12:52
Nasıl da kayıtsız gülüyorsun hayata. Öldüğünden haberi yok fotoğraflarının.
Murathan Mungan
Yaralarım Aşktandır - F. FERRUHZAD /İnanın, ben diri değilim!
Ah, Füruğ...
Yeryüzü Ayetleri ile tanışmıştım kaleminle.
Biliyordum yolumuzun bir gün yine kesişeceğini. O gün bugün, o kitap bu kitapmış. Her ne kadar aşk ve aşkın dışında kalan birçok konudan yaralı olsak da...
Sahi, aşktan mıydı yaraların?
Ne çok yaran vardı anlatsan ömrünün yetmeyeceği...
"Gerçi otuz iki yaşında olmak demek, yaşamdan payına
Ölüleri Yakmayacak Kadar Dindar ... Ama Dirileri yakacak kadar Yobaz ...!
Madımak'ta Hakk'a Yürüyenlerden Halka Kalanlar
2 Temmuz 1993'te, tarih bir kez daha tekerrür ediyordu Sivas'ta. Göz göre göre gelen bir katliamın vahşi finali sergilenmek üzereydi. Yüzlerce yıldır her fırsat verildiğinde onlardan olmayanları vahşice katledenler, bir kez daha bir araya gelmişlerdi. Madımak Oteli'nin içinde can pazarı vardı. Kimi
20 yaşında ölenler
Adnan Bey, Türk kanı çok güzeldir, onu Türk neferinin yarasında görüyorum; kaputuna, kefenine sığmayan bir dağ parçası, bir dakikanın ucunda duran bir damla kan kadar ufak bir manzarayla ölüyor, kayboluyor, uçup gidiyor. Bu büyük ölüm, bu kadar küçük olmaya razı oluyor; bu ne korkunç tevazudur değil mi? Bu bir damla kanın önünde niçin sarardınız Adnan Bey?
Bu kanlar, bu yaralar olmasaydı, siz ve arkadaşlarınız zengin olmayacaktınız, diyorlar; onun için mi? Fakat bu sözler bir iftiradır değil mi? Bunların iftira olmasına muhtacım. Bu iftiraya kızıyorsunuz değil mi? Benim bu hiddetinize ihtiyacım var. 20 yaşında ölenler, sizin için bir borsa meselesi değildir, değil mi?
Sayfa 325 - Oğlak YayıncılıkKitabı okudu
