Eski Avluda
Ben sana kırmızı kiremitli bir çatı
Begonviller ve bir mavi kapı
Ve illa amansız bir avlu getirsem.
Dünya soğur, akşam serinlerken,
Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok.
Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim,
Ve işte en gümüş cümlem:
İçimi açtım sana.
İçini açmak için.
Edgar Allan Poe.
Kırılan dalgaların dövdüğü bir kıyının
Haykırışları içinde duruyorum:
Ve altın kum taneleri
Tutuyorum avucumda-
Ne kadar az! Ama nasıl da
Süzülüyorlar parmaklarımın arasından derinlere
Ben ağlarken - ben ağlarken!
Ah Tanrım! Daha sıkı
Tutamaz mıyım onları?
Ah Tanrım!
Tekini bile kurtaramaz mıyım acımasız dalgadan?
Konuştuğumdan farklı yazıyorum, düşündüğümden farklı konuşuyorum, düşünmem gerekenden farklı düşünüyorum ve bu en derin karanlığa kadar böyle sürüp gidiyor.
Okur Takip Önerileri
İnsanlar sandıklarından daha ahlâklı ve hayal bile edemeyecekleri kadar ahlâksızlardır.
Camları buğulu bir kahvenin içinde elleri nasırlı, yüzleri güneş ve rüzgarla çizgili insanların arasında, bugünü de bir günah, daha doğrusu bir kötülük işlemeden bitirecektim.
Öyle tuhaf güldü ki, bütün derdini anladım. Ukalanın biri, hülyalarını ince sopaları kırar gibi çat çat kırmış, ona Arşimet kanununu iyice anlatmıştı.
Zamanın soytarısı değildir sevgi asla
gül yüzlüler göçse de orağına düşerek
o değişmez kısacık günlerle haftalarla
direnir ve kanatlanır mahşerin ucuna dek
yanılıyorsam bunda ve çıkarsa yanlışım
ne hiç kimse sevmiştir, ne ben şiir yazmışım.
Bu rüzgarın tadı senin hiç tatmadığın
bu yolcular bilmediğin bir yerden geliyor
konuştukları dil ömrünce duymadığın
gözlerini sakla sen burda bir yabancısın
akşam tren raylarına yağmur yağıyor
devrilmiş bu sokak ayak basmadığın
çarmıha gerilmiş afişler ıslanıyor
karanlıkta bir kadın tanımadığın
bir şeyler söylüyor anlamadığın
şüpheli oteller üstüne geriniyor
sen burda bir yabancısın saklanmalısın
akşam tren raylarına yağmur yağıyor
Atilla İlhan- Sen Burda Bir Yabancısın
Olur mu böyle, bütün bir geceyi
Bir mısranın mahremiyetinde geçirmek?
Denizden yeni mi çıkmıştı neydi;
Saçları, dudakları
Deniz koktu sabaha kadar…
Ne var ki ben kendi ışığımda yaşıyorum, kendimden çıkan alevleri gene ben içiyorum.
Gecedir: Tüm kaynayan pınarlar şimdi daha yüksek sesle dile gelir. Hem benim canım da fışkıran bir pınardır. Gecedir, Ne var ki âşıkların tüm şarkıları şimdi uyanır. Hem benim canım da bir âşığın şarkısıdır.
Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi?
Evrensel bir bakış her zaman trajedinin etkisini dağıtır.
Kendi kuralları olmayan insan, başkaları tarafından yönetilmek zorunda kalacağını anlamalıdır.