Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi fark edemezsen
Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme müsterih ol
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum…
C.Sıtkı Tarancı
İnsandaki hayata devam edebilme kapasitesi çok ilginç. Evin barkın da yansa, tüm yakınlarını bir anda kaybedip yeryüzünde bir başına da kalsan, bir şekilde istemsizce hayata tutunuyor ve kendini gündelik yaşamın meşguliyeti içinde buluyorsun.Bir yandan acı duyuyor, bir yandan acını hafifletecek fani şeyler arıyorsun.Yaşama arzusu, son nefesini vermeyene dek içinde tezahür eden koca bir ışık bulutu gibi.Parlaklığı tüm karanlıkları alt etmeye yetiyor.