Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Ahyâr
Ahyâr
@Ahyar
Sınıf Öğretmeni
Ankara
Adıyaman
967 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
İvan İlyiç'in hayatı, dertsiz, tasasız, hoş ve incelikliydi. Hayat sert iniş çıkışlar göstermeden akıp gidiyordu ve her şey yolundaydı. Yani en azından evliliğin ilk yıllarına kadar. Hamilelik, lohusalık ve baş gösteren hanım dırdırı ile beraber İvan İlyiç'in hayatı artık çekilmez olmuştu. Evde huzur bulamayınca kendini işine verir yükseldikçe yükselir. Eee her çıkışın bir inişi olacaktır elbet. İvan İlyiç'in baş gösteren ağrıları onu ölümün kıyısına getirmişti. Onu anlayacak, ona acıyacak kimse olmadan yalnız bir şekilde yaşamaya başladı. Birbiri ardınca gelen doktorların kimine göre körbağırsak, kimine ise böbrekti sorunlu olan.
Son zamanlarında çektiği acılar hem bedenine hem de ruhuna ızdırap vermekteydi.
"Hayat bu kadar anlamsız ve iğrençse, o zaman niye ölünüyor hem de acılar çekerek?"
Ve ölümün kıyısında onu bulan kahredici düşünce "Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir." Bu düşüncenin doğru olması ölüm kadar acı verici...
Kendini geliştirmeye müsait bir toplumda acaba bizler kendimiz için bir şeyler yapmaya müsait miyiz?
"İnsan geleceğini nasıl kurar" adlı bir kitap okumaya yönelmişsek içimizde var böyle bir niyet demektir.
Bu hayatta mutlu olan, gezen tozan birilerini görenler hemen "Yaşıyorsun bu hayatı..." der. Ne kadar çok maruz kalıyoruz bu söylemlere.
"Hayat dediğimiz bir süredir. Yaşam ise o süreyi nasıl kullandığınızdır." (s.39) der İlber Ortaylı.
Herkes için bir gün 24 saattir. Lakin o 24 saatin istifadesi kişiden kişiye değişir. Bana sorarsanız hayatı yaşayabilmek de bir yetenektir.
Kitaba gelecek olursak dil öğrenimi, tarih ve coğrafya üzerinde pek fazla durulmuş. İbni Haldun'dan İbni Sina'ya, Seneca'dan Cicero'ya, Fatih'ten Atatürk'e ve daha birçok şahsiyetten bahsedilmiş. Güzel bir söyleşi olmuş. Kitabın kapanışını da güzel bir tavsiyeyle bitirmiş.
"Umut etmek için, hayal kurmak için, iyi bir ömür yaşamak için hepinize gereken, kendi kendinizi inşa etmenizi öğrenmektir. Hayat denen o köprüden ancak bu şekilde geçebilirsiniz." (s.284)
İyi okumalar.
Güzel bir kitabın sesi, bütün seslerden uzaklaşmanıza değer. Ve Martin Eden'ın azmi, ilerleyişi, devinimi sizi kendisine hayran bırakacak.
Her insan kendisinde değişiklik yapmak, daha iyi yerlere gelmek, kendini geliştirmek ister. Peki bunun için yeteri kadar çaba gösteriyor muyuz? Çok zaman üşengeçliğin vermiş olduğu tembellikle zamanımızı tüketiyoruz. En azından kendim için bunu söyleyebilirim. Martin Eden'a beni hayran bırakan, azmi oldu. Usanmadan, umudunu kaybetmeden, hep inanarak çalıştı. İşte bu kendimde olmasını en çok istediğim şey. Sizler de okuduğunuzda aynı şeyleri hissedeceksinizdir.
Muhakkak okunmalı, derim.
Okur Takip Önerileri
Bir saray, sarayda çeşitli kapılar, dilek kapısında bir adam ve kapıyı açan bir temizlikçi kadın.
-Ne istiyor bu adam?
+Bir tekne
-Ne yapacakmış tekneyi?
+Bilinmeyen adayı bulacakmış.
Kitabımızın ismi "Bilinmeyen Adanın Öyküsü" olsa da aslında burada bilinmeyen kendi benliğimiz. Kişinin kendisi olabilmesi için, kim olduğunu bilmesi gerektiğini vurguluyor. Ve bunun için bir önermede de bulunuyor;
"Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin."
Hikayemiz bir hastanenin altıncı koğuşundaki beş kişiyi tanıtmakla başlar. Ama bunların içinde biri var ki bu kitabın da ana karakteri olur kendisi, İvan Dmitriç Gromov. Başlarda Gromov'un acı geçmişinden bahsetsede asıl hikaye doktor Andrey Yefimiç ile karşılaşması ile başlar. Doktor çok okuyan ve okuduklarını biriyle paylaşıp, tartışmayı seven bir insan ama Gromov ile karşılaşana dek, kasabada konuşacak akıllı birinin olmadığı konusunda, yakınıp duruyordu. Gromov ile karşılaşınca, onunla sohbet etmek o kadar hoşuna gidiyordu ki çevresindeki her şeyi boşvermişti. Çevresindeki insanlar artık doktorun da akıl sağlığının yerinde olmadığı kanaatine varıp onu da altıncı koğuşa tıkmıştı.
Kitapta doktorun çok hoşuma giden bir sözü var
"...bence kitaplar notaya, sohbet ise şarkı söylemeye benziyor."
Doktor ile Gromov arasındaki hoş şarkıyı dinlemenizi öneririm.
Kuyruklu hayvanlardan kuyruklu masallar sizlere..
Masallar güldürür, eğlendirir aynı zamanda eğitir. Bu kitaptan da alabileceğimiz çok dersler var.
Kaplumbağa ile kurbağadan kimin şanslı olduğunu,
Keklik ve kargadan güzelliğin yaşamak için yeterli olup olmadığını,
Bilge uskumrudan hayatın dersini,
Tilki ile kurttan yarım bilginin zararını,
Eşekten yol mühendisliğini,
Soyağacı ile övünen katırın, gösteriş düşkünlüğünün faydasızlığını,
Canına göz koyan aslana karşı kokarcanın haklı tavrını,
Kuğuların güzelliğine özenen kazların hazin sonunu,
6 körün bir fili tasvirinden bütünü görmenin önemini,
Bu masallardan öğreneceksiniz.
Geçmişten geleceğe kültürümüzün en önemli aktarıcısı olan masallar, sadece çocuklar için değil, biz büyükler içinde önemli bir yere sahip olmalı.
Okunmalı, okutulmalı...
Kitabın arka kapağında "Bu romanı elinizden bırakamayacaksınız." yazıyordu, gerçekten öyle oldu. Elimden bırakamadım gün boyu. Şuan kafamın içinde karakterler, olaylar, acılar dönüp duruyor.
Sinan Akyüz'ün kitaplarını okuduğumda içime bir acı oturuyor. Böylesi acı yaşanmışlıkları okumak bile acı verirken, yaşayanlar nasıl dayanabiliyor, diye düşünmeden edemiyorum.
"Meğerse hayat acımasız bir muallim gibiymiş. Önce sınav yaparmış, sonra da insana ders verirmiş. Ama sana verdiği ders, acı biber gibi içini yakarmış." Sy:86
İşte o acı muallimin sınavından geçen iki kız kardeşin hayat hikayesini okudum bu kitapta. Bir babanın yemini, bu yeminden dolayı Biga'da Ramta'ya savrulan hayatlar. Ve yaşanan acılar, çekilen çileler.
Sürükleyici bir kitap, tavsiye edilir.
Cahit Zarifoğlu'nu seviyorum.
Sadece kendisini mi ? Hayır...
Şiirlerini, hikayelerini, anlatımını ve en çok çocuk kitaplarını.
Bu kitabında küçük afacan bir şehzadenin saray maceralarını ve düşmanlarının yenemediği korkusuz, cesur, adaletli, merhametli... ve birçok güzel hasletlere sahip birini yani Padişah Ahmed'i anlattı. En beğendiğim bölüm Padişah Ahmed'in hikayesinde düşmanların ülkeyi yıkma düşüncesine karşı, sonunda emellerine kavuşamadıkları bölüm oldu.
Velhasıl içinizdeki çocuğa okuyacağınız güzel bir kitap, okuyun, okutturun.
Esasen çocuk kitabı olarak geçsede yediden yetmişe herkesin okuması gereken bir kitap bence. Okuyan herkeste bir etki bırakacağına inanıyorum.
Kitap Feridüddin Attar'ın Mantıku't-Tayr adlı kitabının sadeleşmiş hali. Kuşların kendilerine padişah olarak seçtikleri Simurg'a giden yolda, geçen olayları anlatıyor. Kendilerine kılavuz olarak Hüdhüd kuşunu seçen kuşlar yola çıkar. Bu zorlu yolculuğa çıkan kuşlardan bazıları türlü bahanelerle vazgeçmeye çalışsa da Hüdhüd onlara kıssalar, öğütler vererek yola devam ettiriyor. Her kuş bir insanı temsil ediyor. Kuşların diliyle insanlar anlatılıyor.
Okuyan herkesin Hüdhüd'ün anlattığı kıssalarda kendi payına dersler çıkaracağına inanıyorum. Iyi okumalar...
Ünlü bir matematik profesörü tüm her şeyi bırakıp bir köyde öğretmen olmak istediğini söylüyor, çevresindekiler ne gözle bakar? Ya da neler söyler?
-Delirmiş.
-Kafasında tahtası eksik bu adamın.
-Saçmalık...
Birçok insanın kafasında sakin bir sahil kasabasına yerleşip kafa dinlemek gibi bir takım hayaller vardır. Peki size deseler ki,
+Ya bırak sahil kasabasını gel seni bir adaya götürelim, bu adada bütün insanlar birbiriyle iyi geçiniyor, kimse kimseye karışmıyor, rekabetmiş, para hırsıymış neymiş yok bu adada.
Tam kafa dinlemelik, cennet misali bir yer diye düşünür, oraya gitmek için hayallere dalarsınız.
Böylesi bir adayı cehenneme çevirmeye, yakıp kül etmeye bir adamın gücü yeter mi sizce?
Daha önce Zülfü Livaneli okuyanlar bilir ki Livaneli birçok kitabında insanların zalimliğinden dem vurur. Buna istinaden zalim bir adamın adayı cehenneme çevirme fikrini kabul etmede pek zorlanmiyorsunuz. İşte güzelim adaya neler olduğunu merak ediyorsanız vakit kaybetmeden kitabı okumaya başlayın. İyi ki okumuşum dediğim kitaplardan biriydi.
Maya, Ayşe, Mari, Nadia... Sadece isim olarak görmeyin sakın bunları. Bu isimlerde ne hikayeler saklı bir bilseniz. Öyle pek neşeli hikayeler değil ne yazık ki. Ama isterdim ki hepsinin torunlarina anlatacağı güzel hikayeleri olsun. Sonra yeryüzünde yaşayan zalim insanlar aklıma geliyor. Kahroluyorum.
Okurken kalbinize bir sızı yerleşiyor. Ve bu sızı kitabın sonuna kadar gitmiyor.
Birde hikayede bu acılarla olgunlaşan, kendini bulan bir Maya var. Belki sizde okurken Maya'nın anlatımıyla bugüne kadar farkında olmadığınız bilmediğiniz birçok şey öğreneceksiniz.
Bunca acının olduğu dünyada şükretmeniz gereken ne çok şey var göreceksiniz.
Sürekli kendime artık okumam gerektiğini, zamanının geldiğini hatırlattığım bir kitaptı. Arkadaşlarım okurken sonunda afallayacağımı, beklenmedik bir sonunun olduğunu söyleyip dururlardı.
Ne kadar beklenmedik bir son olabilir? Abartıldığı kadar var mıdır?
Bunları okumadan bilemeyeceğime göre okumam gerekiyordu.
Beklenen zamanın gelmesiyle yani
"Şeyhimin asasını arıyorum" diye çıktı yollara Yunus. Bu yolculukta kendi için hikayeler bulacak ve biz okurlar o hikayelerden dersler çıkaracaktık.
Ve öyle de oldu.
Zalim bir moğol askerinin kalbindeki sönmemiş acısını görecekti Yunus ve biz öğrenecektik kimse ezelden kötü olmamıştı, acı yaşanmışlıklar insanı bu hale getirmişti.
Dergaha vardığında nefesi değil buğdayı seçtiğinde yaşadığı pişmanlığı görüp öğrenecektik; bedenin doygunluğundan daha önemli ruhun doygunluğu.
Taptuğun dergahında su taşımaktan yara olan omzunu bir başka dervişe gösterdiğinde, yarasına merhem sürdüğünde hocasının hiddeti karşısında anladı Yunus şikayet etmemesi gerektiğini, ve biz de öğrenecektik.
Taptuğun dergahında odun taşımaktan isyan eden Yunus'un ne merketebeler katettiğini, dervişlerin yakarışlarından öğrenecektik.
Kitapların arasında senelerce kalan alimden ilmin önemini öğrenecektik.
Hz. Süleyman'ın kaybedip bulduğu yüzükten şükrün önemini öğrenecektik.
Bir çobandan gerçek zenginliğin ne olduğunu öğrenecektik.
Takkeli Eyvallah'tan mazlumun ahını alan kişinin ne hallere düştüğünü öğrenecektik.
Bir mezarcıdan yaptığımız her şeyden hesaba çekileceğimizi, elbet bir gün bizim de toprak olacağımızı öğrenecektik.
Yunus asayı aradıkça biz öğrenmeye devam ettik.
Okudukça her satırın altını çizmek istedim. Kesinlikle tekrar okuyacağım kitaplar arasına aldım. Okunmalı
Benim 26 yıllık ömrümde okul okumak, meslek hayatına atılmak dışında çok bir yaşanmışlığım olmadı açıkçası. Ama Piruze benim yaşımda 3 çocuğuyla Şam'da kayınvalidesinin evinde, kocasının kendisini aldattığı gerçeği ile yüzyüze, ailesinden uzakta yapayalnız bir hayatın içinde azap çekiyor. Kitabı okurken evlilikten soğudum desem yalan olmaz. Ya bende Piruze gibi bir vefasıza gönül verirsem halim nice olur diye düşündüm durdum. Ve yazar bunu yaşanmış bir hikayeden esinlenerek yazmış. Bize korkunç gelen bu hayatı yaşayan birileri var. Okurken bile o acıyı o çaresizliği hissettim, kahroldum. Böyle hayatlar varken kalkıp şikayet etmek ne haddimize, şükürler olsun her halimize...
