18.yuzyil sonu Fransa'sinda giyotinle idam oldukca artmisti.Hatta krallar bile idam ediliyordu.Kitap bir cinayet zanlisinin idam karari verildikten sonra idam edilene kadar yasadiklari.,V.Hugonun Greeve meydaninda idam edilen bir kisiyi gordukten sonra idam karsitligini ifade etmek icin 26 yasindayken yazdigi roman.
Ozellikle kucuk kızı Marie yi dusundugu cumleler etkileyici :
"Ah Guzel Marie cigim, o juri uyeleri en azindan seni gorseydi! O zaman 3 yasindaki bir cocugun babasini oldurmemeleri gerektigini anlarlardi."
Insanin hayatin kiymetini olum geldigi zaman anlayabilecegini anliyorsunuz.
"Nasil?Gunes, ilkbahar cicekle dolu tarlalar, sabah uyanan kuslar, bulutlar agaçlar, doga, ozgurluk, hayat, bunlar artik benim degil mi?"
Kalabaliklar.Yazarin en one cikardigi. Meydanda önlerinde oldurulecek iclerinden biri olmasina ragmen insanlarin acimasiz kahkahalari idami tiyatro gibi seyreden gamsiz davranislari, belki birkac sene sonra kendileri ayni ölüme maruz kalacaklarini bilseler bile:
"Ah sırtlanlar gibi haykiran iğrenc halk!
Buradan kurtulamayacagimi, bagislanmayacagimi kim bilebilir?"
Her insanin yasam hakki vardir.
Bugun bile ulkemizde farkli fikirlerden olan insanlarin mahkum edilip iskence gormelerini siddet gormelerinden zevk alan kalabaliklar hala var.
Mutlaka okunmasi gerekli bir basucu kitabi..
