Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Deniz
Deniz
@Denizxan
“Hiçbir yerin ortasında.”
Öğretmen
92 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sanıyorum ki dünyanın her yerinde durum şöyledir : Bir şeyler yaşanır, bir yaşam başlar, bir yaşam biter, bir kadın öldürülür, bir çocuk istismar edilir … herkes bir şekilde bunu bilir ama susar. Suskunluk ilk ailede başlar bazen sonra topluma sirayet eder. Korkuyla, çekingenlikle kadınlar, çocuklar neye maruz kalırsa kalsın susmaya alıştırılır.
Bavula Sığmayan
Nermin Yıldırım’a geç kalmış olarak ilk kez Dokunmadan kitabı ile rast geldim. O kitabındaki anlatım dili, yüzünü coğrafyanın içine yöneltme biçimi çok hoşuma gitmişti. Onunla olan okuma yolculuğuma bu sebeple devam ettim. Romanlarından evvel öykülerini okumak daha mantıklı geldi.
Tüm bu sebeplerden ötürü sıcaklardan bunalmışken serin öyküler
Çocukluğumuz boynumuza asılı bir ip gibi yaşamımız boyunca peşimizden gelir, kimimiz bu ipinde farkında olarak yaşar, ipini tanır. İpin boyunda bıraktığı yaraları sarar, o yaralarla yaşamaya çalışır. Kimimiz ise o ipi ne hisseder ne de görür ölene dek.
Uzun zaman önce okuduğum Ayfer Tunç’un Dünya Ağrısı kitabında geçen “ İnsan bir uçurumdur.”
Okur Takip Önerileri
Yazar Romain Gary’in Emile Ajar takma adıyla yazdığı Onca Yoksulluk Varken 10 yaşındaki Momo isimli bir çocuğun gözüyle, duygularıyla dönemin ötekileri olan Fahişeleri, trans bireyleri, göçmenleri anlatıyor. Eserde yaşamını fahişelik yaparak kazanan Madam Rosa’nın artık bu işi yapamaz hale geldikten sonra kendi gibi bu meslekteki kadınların çocuklarına bir ev- yuva- sunuyor. Yaşamda kendine yer edinememiş Bayan Rosa bu çocuklarla yaşamda var olmaya çalışıyor. Bu çocuklardan biri olan Momo- Muhammed- Arap bir çocuktur. Anne babasını bilmeyen, kendini dahi bilmeyen bir çocuk ile Rosa arasında gelişen ilişki romanın temel izleğini oluşturuyor.
Emile Ajar’ın birinci tekil kişi ağzı ile ele aldığı romanında bir çocuk üslubu kullanıyor. Bu açıdan eser edebi üslup kaygısı taşımadan yazılmış. Benim gibi kitabı okurken yazı dilini, sanatsallığı önemseyen bir okur için biraz havada kalan cümleler oldu. Ancak temelde işlediği konular günümüzde de hala var olan sorunlar.
Madam Rosa karakterinin konuk olarak aldığı çocukları dinlerine, kültürlerine uygun olarak yetiştirme gayesi oldukça saygıya değer. Bu çocukların en nihayetinde kendi evlerine, kültürlerine, dinlerine, dillerine döneceği varsayımından yola çıkarak bunu yapıyor.
İşlediği konu itibariyle ilk kez böyle bir kitap okuyor oluşum elbette merakımı cezbetti, irdelenip ele alınacak birçok unsuru barındıran kitap okunması kolay ve keyifliydi. Okuyacak herkese keyifli okumalar .
Roman Aydın’ın Nazilli ilçesine bağlı Kuyucak köyünde meydana gelen ve henüz küçücük bir çocuk olan Yusuf’un yaşamını büsbütün değiştiren bir olayla başlar. Hatta daha net ifadelerle diyebilirim ki Yusuf’un taşralı yaşamı son bulur ve kısmen de olsa şehirli yaşamı orada bir bitişin gölgesinde başlar. Roman boyu Yusuf’un gözünden -baktığı yerden
Yaşamla, anlamla, anlamakla, anlatmakla derdi olan biri olarak kesin bir dille “ kişisel gelişim kitaplarına “ ve bu yolda yazılmış kitaplara karşı önyargılıyım. Bu sebeptendir ki Doğan Cüceloğlu’nun o sevecen yüzü, yumuşak ve nahif anlatımı bana dünyanın gerçeğini sunmuyor gibi gelir. Bu kitaba bu önyargı ile başladım. Beni büsbütün tatmin etmemekle birlikte elbette üstüne düşünülecek, konuşulacak , kayda değer şeyler kesinlikle sunuyor. Kitabın çoğu yerinde ders çalışıyormuş hissine kapıldığım çok oldu zira bir ders kitabı gibi hazırlanmış, çeşitli alıştırma ve örneklerle donatılmıştı. İletişimin tanımından tutun da iletişim unsurlarına, kusurlarına vb. Birçok noktaya değinilmiş. Bu yönüyle de bunları öğrenmek isteyen okur için gayet açık bir dil kullanılmış. En nihayetinde her kitap gibi saygıyı hakeden bir kitap. İletişim kurmak üzerine okunabilecek bir kitap.
Zaman zaman olur ya okumak için geç kaldığın bir kitabı okursun, o kitaba geç kalmış olmanın pişmanlığıyla sarar sarmalarsın kitabı. Tam da böyle bir kitaptı “Dünya Ağrısı” geç kaldığım, geç kalmanın pişmanlığıyla sarıp sarmaladığım bir kitap.
Ayfer Tunç’ un yarattığı Mürşit karakteri onun kuyusu haline gelen oteli, birbirine zıtlıklarla yapışmış daha bir çok unsur ustalıkla işlenmiş . Özellikle yöre insanının özellikleri, insan olmanın korkunçluğu ince ama somut bir şekilde verilmiş.
Hafıza, geçmiş, geçmişin günahını ömrü boyunca çekmek üstünde durulan diğer kavramlar bunları ise ortaya koca bir kütle halinde “yaşam ağrısını” çıkarıyor .
İnsan bir uçurumdur, onarılmaz bir yara. Anlamaya çalıştıkça anlamsızlaşan Mürşit hep bunları düşünüyor. İnsan bir uçurumdur, insan bir uçurumdur .
Kitabı okuyanlar da bilir otelin lobisi, otelin misafirleri, gelip gidenleri yer yer Anayurt Oteline benzer. Mürşit ben de o sebeple bir Zeberced intibası uyandırdı. Sadece Mürşid yaşamla, anlamla fazlaca mücadele ediyor gibi. Karakterler yaşamın tam da içinden . Ben , sen, o hepimiz. Aslında hepimiz Mürşid’iz hepimiz yaşamı bir görev edinen Şükran, tutkuyla yaşamı yaşayan Özgür, içinde incecik bir sız ile yaşayan Elvan, kendinden kaçan Madenci, yaşamın yanından öylece silik bir silüet gibi geçen Kibar ...
Henüz okumamış olanların okuması, ve yaşam ağrısını hatırlatayacağı şahane bir kitap.
Ne zaman Hasan Ali okusam heyecanlanırım bilirim ki sözcüklerin sırtına bindirecek diyar diyar gezdirecek beni. Ovalardan, dağlardan geçirecek, ağaç altlarında soluklandıracak, serin bir gecede rüzgarla her yere dağıtacak beni. Ya da şimdiki gibi sıcak masmavi, alabildiğine parlak bir göğün altında keyifle okutacak kendini. Çünkü onu okuduğumda yaşam sebepsiz yere daha güzel, daha renkli oluyor. Bu kez güzelliğin sebebi “ Geçmiş Şimdi Gelecek”
Yazarın 3 ayrı öykü kitabından oluşan ve kendi tabiriyle acemilik ürünü diye nitelendirdiği bu kısa öykülerinde insan Hasan Ali’nin o güçlendikçe yayılan soluğunu duyabiliyor. Kelimeleri eğip büküşü, dönüp dolaştırıp dilediği anlama evirmesi ile evet toy ama bu Hasan Ali dedirtiyor. Öykülerde günlük yaşamda karşımıza çıkan , yan komşumuz, ilkokul arkadaşımız, eşimiz dostumuz konu ediliyor ve şade ama olabildiğine derin bir anlatımla . Bu yüzden henüz onunla ve anlatımıyla tanışmamış olanlar bu kitapla başlayabilir .
Tezer Özlü’ nün bu kitabını ikinci okuyuşum hem de 2 yıl arayla . Sanırım daha uzun yıllar devam edecek bu döngü.
Kalanlar - Tezer’in yaşamından, yaşadıklarından, yaşayamadıklarından arda kalan- anılardan, anlardan oluşuyor. Onun ruhunun gezindiği anlardan. Toplumu, insanı, yaşamı sessiz bir irdeleyiş içinde olan Yazar bohem, umutsuz bir hava çiziyor ama bu çizdiği mutsuzlukta yoğun bir canlılık var. Kendiyle verdiği savaşı, ölüme olan yakınlığını içinin sesini açarak aktarıyor.Bu yüzden okumamış olanlar Tezer’in yüzüne, sesine dönmeli yüzünü. Bu yaşamdan geçmiş bir Tezer’i tanımamak büyük eksiklik.
Oblomov üzerine karakter incelemesi
Oblomov ve oblomovluk üstüne söylenecek ne çok şey var. Gonçarov’un ölmüş ama ölümsüz kahramanı Oblomov zekası, pırıl pırıl ruhu, kalbi ve zerafeti ile insanlar arasına karışıp insanın karanlığını görünce içine çekilir. Yaşamdan, yaşama isteğinden, insandan, konuşmaktan, anlamaya çalışmaktan vazgeçer. Gonçarov uzun uzadıya onu tozlanmış odası,
