Tavanda asılı durduğu sırada o mutluluk dolu dalgınlık sırasında bazen kendini bırakıp yere çakıldığı oluyor, buna kendi dahi şaşırıyordu. Ama eskiye oranla gövdesine daha hakimdi ve yüksekten düşse bile kendisini yaralamıyordu.
Sabahları uyanıp parıldayan güneşi gördüğümde, "Al işte,yine cenneti andıran bir gün ve yine insanlar bunu mahvedecekler," diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.
Kanlı canlı bir insan olmak dahi bize güç geliyor; bundan utanıyor, ayıp sayıyor,bildik,genel anlamda insan olmaya çabalıyoruz hep. Aslında biz ölü doğmuş yaratıklarız.
Belli derecede tatminsizlik ve güvensizlik duyarak yaşayacak şekilde evrildik çünkü bu tatminsizlik ve güvensizlik yaratıcılığımızı körükler ve hayatta kalma konusunda çaba göstermemizi sağlar.