Tanrı biliyor ya, çoğu zaman bir daha uyanmama dileği ve umuduyla yatıyorum yatağıma. Sonra sabah gözlerimi açıp güneşi gördüğümde yine mutsuzluğa kapılıyorum.
Ah, bu boşluk! Göğsümdeki bu korkunç boşluk! Çoğu zaman onu yalnızca bir kez, sadece bir kez yüreğime bastırabilsem bu boşluğu doldurabileceğimi düşünüyorum.
Bugün hakikati anlıyorum; fakat nefsimi ebedi bir yalnızlığa mahkûm etmeye mecburum. Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim. İkinci defa oynayamam...