Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Jülide Gülizar

‘Ağlayan Kaya’ şiiri
Ben sizin ruhunuza çiçek aşısı yapayım da Çiçekler açsın ruhunuz. Hadi alkışlayın ! Biliyorum hâlâ biraz safım.
Sayfa 67 - MetisKitabı okudu
Reklam

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Yeryüzündeki bütün ıstıraplar aza kanaat etmemekten doğar.
Sayfa 310Kitabı okudu
İnsanın olgunlaşabilmesi için acılarla yoğrulması gerekir çünkü o acılar hem taş, hem heykeltraştır.
Sayfa 323Kitabı okudu
Reklam
Hayattan öğrendiğim bir şey var. Her yerde kötülük çok kuvvetli ve zor yeniliyor. İyilik daha zayıf kalıyor. ( Neden? )
Yasak tanımaz rüzgar Zincir vurulmaz martıya Bir de insan kalbine.
Halk dediğin değişken bir şeydir. Bugün böyle davranır, yarın tam tersini yapar. Teşvik ve tehdide bağlı.
Reklam
Bölünmüş bir krallık, düşmanlarının saldırısına karşı koyamaz. Kafasının içi bölünmüş bir insan, yaşamın yükünü gerektiği gibi kaldıramaz.
Sayfa 118Kitabı okudu
Hayır, Nevzatcım, aşk öldürmez, eğitimsiz, bencil, ruhsal olarak gelişmemiş insanlar öldürür. Sorun aşkta değil, sorun nasıl seveceğini bilmeyen insanda.
Sayfa 207Kitabı okudu
Onlar düşünmez Başkomserim, onlar çıkarlarına bakarlar. Lafa geldi mi de vatan millet, bayrak Kur’an, mangalda kül bırakmazlar ama asıl dertleri midelerinin dolu, sırtlarının pek, geleceklerinin garanti altında olmasıdır. Neyse, siz benden daha iyi biliyorsunuz bu pislikleri.
Sayfa 172Kitabı okudu
Reklam
Bu kargaşanın, bu acımasızlığın, bu hoyratlığın içinde biz, birbirine sığınan iki çaresiz insanız.
O yüreği zamansız gümletmeyelim Ali. Zalimleri sevindirmenin alemi yok.
Kıvılcımı söndürmeyen ateşi zapt edemezdi.
Anladım ki Tanrı insanların ayrı yaşamasını istemiyor; bu yüzden tek tek neye ihtiyaçları olduklarını açık etmiyor. Beraber yaşamalarını istediğinden hepsine kendileri ve diğerlerinin neye ihtiyacı olduğunu gösteriyor.
Sayfa 27 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
“İçinde lale tohumları var, ülkemizin sembolüdür. Ama daha da önemlisi, sana verecekleri bir ders var; onlar, görünüşte başka çiçeklerden ayırt edemediğin anlarda bile hep lale kalacaklar. Ne kadar isteseler de güllere veya ayçiçeklerine dönüşemeyecekler. Kendi varlıklarını inkâr etmek istedikleri takdirde hayata küskün ölecekler. İşte bu yüzden, kaderin ne olursa olsun onu mutlulukla yaşa. Çiçekler büyüdükçe güzelliklerini sergiler ve herkes tarafından beğenilirler, ölürler ve geriye tohumlarını bırakırlar ki Tanrı’nın işini başkaları devam ettirsin.”