Onu bekliyorum, evet, her gün,her an bekliyorum ama tuhaf bir bekleyiş bu.Umutlanmadan hatta sanki hiç önemsemeden bekliyorum. Bir üzüntü hissetmiyorum artık. Bu bekleyişin en önemli yönü sürekli bir durum olması; düşüncelerimin, hayatımın doğal bir parçası gibi.