Hidooo
@RoccoHido
Yeraltı Edebiyatı
Ankara
18 kütüphaneci puanı
1546 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Ölüm, hayatın zaferidir.
Kendimizi tüketerek yaşıyor, kendi kendimizi azaltıyoruz; dört dörtlük insan kendini bilmeyendir.
"Ne mutlu yaşamlarını kimseye emanet etmeyenlere."
Okur Takip Önerileri
"Ama, gülüşün o kadar güzel ki; kızacağım yerde hoşlanıyorum."
"Sanki içimde derin bir hiçlik var."
"Belki de her şeyini yitiren bir insanın son sığınağı insan onurudur"...
Ben bir insandım abla...
Sayfa 106Kitabı okudu
Hayatım o kadar uzaktaydı ki artık, bir dürbünün ters yanından bakıyormuşum gibi minicik kalmıştı.
Çok şükür kötü günler geride kaldı artık, sırada daha kötü günler var...
. Ya da bir daha asla geri gelmeyecek bir şeyi kaybetmiştim:Her şeyin çok önemli olduğu duygusunu.
"Dünya, evlerinin tapusunu kumar masasında bırakmaya istekli insanlarla kaynıyor."
Ölümü umursadığı yoktu; ama yaşam çok şey demekti. O yüzden de idam hükmü verildiği andaki duygusu korku değil, özlem oldu.
"Seni ne zaman gömdüler?"
"On sekiz yıl önce."
"Yeniden dirilmekten umudunu yitirmiş miydin?"
"Evet...Hem de yıllar önce."
"Yaşamak istiyorsun değil mi?"
"Bilmem ki."
"Ben öldüğümde arkamda kimseyi bırakmayacağım, yani arkamdan ağlayacak kimse olmayacak."
Ben genç yaşta ölmüş biri gibiyim. Bütün hayatım kaçırılmış bir firsat gibi..