Ne ümit, ne sevgi, ne de yaşama sevinci..Ciaron'da hiçbiri yok. Kitap bittiğinde adı gibi çürüdüğünüzü hissediyorsunuz, tamamen olumsuzluk üzerine kurulu. Varoluşun dayanılmaz şiddeti ile nefret, tiksinme ve sevgizlik var tum cümlelerde.Evet çokta matah bir çağda yaşadığımız söylenemez, katılmadığım yerleride yok değil fakat böyle çürümemeli, çürütmemeli.. 'Yaşamak, savaşta toprak yitirmektir' diyor Cioran. Evet, yitiyoruz, baskalarinin da yitmesine neden oluyoruz ama bu kadari çok.'Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır, Ömür Hanım'diyor ya Şair Şükrü Erbaş, can sıkıntısı olabilir en fazla.. en azından bu kadarla kalmalı. Iyi çürümeler..
