Şu çocuğun başında açlıktan ölmesini bekleyen bir akbaba var.
Fotoğraf ile Pulitzer ödülü alan Kevin Carter 1 ay sonra intihar ediyor.
Fotoğrafı çektikten sonra akbaba uçup gidiyor. Çocuk birkaç km. ilerideki BM yardım kampına ulaşmaya çalışıyor ancak ulaşamıyor ve ölüyor.
Carter çocuğun akıbetini soranlara bilmiyorum cevabını verince eleştiriler ve baskılar çoğalıyor. Destekçileri de olsa en sonunda dayanamayıp intihar ediyor.
Fotoğrafın buraya kadar ulaşmış olması bütünüyle bir trajedi. Fakat benim savunduğum konu da şudur;
Saatlerce çeşmelerden akan sularda hiç onları düşündünüz mü?
Çocuklarınız ya da siz bir yemeği beğenmediğiniz için çöpe attınız mı?
Yıllardır süregelen açlık ve sefalet için bir şey yaptınız mı?
Bir anlık bilinçsiz bir hareket yapmış bir fotoğrafçıyı linç etmektense önce kendimize sonra çevremizdeki israfa odaklanmak yapılması gereken tek şeydir.
Fotoğraf binlerce belki de milyonlarca çocuktan bir tanesi.
Gözle görünce daha çok canınız yanıyor değil mi ?
Normal...Biz buraya ait değiliz asli yurdumuza gideceğiz emaneti teslim edince... Asıl hayat ahiret hayatıdır..Burada yasayamadigin her şeyi orada yaşayacaksın... Sonsuz bir hayat ve sonsuz mutluluk...