"Istırabın derinlerine indikçe sevincimizi kaybetmek korkusu kalmadığı için , yeni bir sevinç başlıyor: Istırabın ilacı ıstıraptır.
...bu sefer tababet değil, tabiat onu doğrudan doğruya tehdit ediyor.
Bütün toplumsal ve kişisel alçaklıklar insanları sorumsuzluğa alıştırmakla baslar, sorumsuzlukta tutmakla sürdürülür.
Okur Takip Önerileri
"İster kazanç ister suçunu cezasız atlatmak olsun, insanın sorumluluktan kurtulmasına kesinlikle imkan yoktur.
Bu sebeple insanoğlunun dünyada başvurduğu en boş, en umutsuz, en aptalca iş sorumluluktan kaçmaya çabalamasıdır. Çünkü sorumluluktan kaçması, insanın kendine ve topluma karşı işleyebileceği en sefil suçtur.
"İnsanı bulmadan hiçbir şey bulunamaz, insan da ruhtan, yokluktan başka birşey değildir. Çünkü asıl varlığını maddesi taşımaz, maddesini kavrayan yokluk taşır.
'"Eğleniyorsun zorluklarımızı ruhlara soruyoruz diye... Dünyada sormaktan başka ödevi var mıdır insanoğlunun? Hayır, yoktur. Çünkü bulmaktan başka ödevi yoktur. Bulamadığımızdan sorarız. Sen buldun mu her şeyi? Bütün soruların karşılığını buldun mu kafanda?
çünkü, insan günahını kabullenirse onunla birlikte yaşayabilir; oysa bundan kaçmak sayısız dertler doğurur.
... kürek cehenneminin yaratıcısı napolyon, "Bu haydutların başına kimi dikeceksiniz?" sorusuna, "Onlardan daha haydut olanları!" cevabını vermişti.
Ben, bir güç, yaratıcı bir kuvvet ve istek diye adlandırdığımız insanlığın gecikmiş buluşuyla yüklüdür. İlkel basamakta istek henüz yoktu; Ben'i var kılan sadece içgüdüler, içtepiler ve tepkilerdi; istekten en küçük bir iz bile yoktu.
Her yerde aynı durum vardı: Aç, hasta, duygusuz, horlanmış, özgürlüklerinden yoksun edilmiş bu insanların yabani hayvanlardan ayrı yanları yoktu.
- "Onlara" acırsak anı diye bir şey kalmaz, dedi. Bir sigara ver bana.
... o güne dek içinde yaşadığı çevreye, küçük bir azınlığın mutluluğu, rahatı için milyonlarca insanın çektiği acıların öylesine titizlikle gizli tutulduğu çevreye karşı sonsuz bir nefret duymaya başlamıştı. Bu çevrenin insanlarının çekilen bu acıları görmedikleri için yaşamlarının kötülüğünü, çirkinliğini de fark edemediklerini düşünüyordu.
- Yani bir nevi otomatizm... Asrımızın asıl büyük zaafı ve kudreti.
Sonra yavaş yavaş mantığım değişti. Hatta dünyaya bakışım, eşyayı görüşüm, insanları anlayışım değişti. Vakıâ bunlar bir günde olmadı. Hatta çok güçlükle ve adım adım oldu. Hatta çok defa bana rağmen oldu.
Hepimiz kendi masallarımızın kurbanıyız.