Sizi anlayan bir kardeş dünyaya bedel değil mi...
- İkbal, artık seni hiç göremiyorum. Hiç olmazsa bazı sabahlar odama uğrasan ne olur?
Şu serzeniş kapsamlı bir kitap kadar mana doluydu. Bu sade sözle İkbal'i, gözyaşlarını, sırlarını, kırılmış ümitlerinin matemini tutan yeni geliniere has bütün gizli elemlerini
dökebileceği bir yere davet ediyordu.Demek istiyordu ki: "Evet ne olur? Orada seninle beraber ağlayacak birisini bulurdun ... Sen bahtiyar değil misin, kardeşim? Bak, senin
bahtiyar olmadığını düşündükçe benim ta şuramdan, ciğerimin ta ortasından bir acı şeyin aktığını hissetmiyor musun?
O küçük odada senin bütün gizlenmiş dertlerini içine almaya yetecek kadar geniş bir yer bulurdun. Neden gizli ağlıyorsun?
Mademki senin ağianacak şeyin var, niçin beraber ağlamayalım? Evet ne olur, ara sıra kalbinin üzerinde bir ağır yük hissedip de onu atmaya muhtaç olduğun zamanlar
odama uğrasan ne olur?.. "
Sayfa 118 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Çeviri: Ali Faruk Ersöz, 3. BasımKitabı okuyor
nicedir kavrayamam haller içinde halim.
uyuyamıyorum ama uyuyamamın sebebini bilmiyorum. ruhumda bir sızı var, kalbimi yokluyorum fazla dünyalık sindiği için hakikati kavrayamıyorum. hissediyorum ki o sızı büyük bir şeye vesile olacak gibi.
bir yol var o yola nereden gideceğinizi biliyorsunuz ama ona rağmen yerinizde sayıklıyorsun. varmak istediğin bir menzil var ama o yolda çok eksiğin olduğu için varmak istemiyorsun. kuyulara kapmış yusuf gibiyim sarsıla sarsıla ağlamak istiyorum. aydınlık bile ruhumda bir sızı oluşturuyor. karanlıkta kalmak ruhuma dinginlik veriyor. ışık, çatlaklardan sızıyor içeriye.o ışık benim ruhumdaki sızı. ruhum öyle bir acı çekiyor ki ve bu acı son zamanlarda öyle bir şiddetini artırdı ki tohumun çatlaması yakın mıdır bilmiyorum ama umarım hayırlara vesile olur. Allah'ım kaybolmak istediğim bu yolda buldur beni bana. ben kimim ve neyin acısını çekiyorum? çektiğim bu acı beni daha iyi biri mi yapıyor, yoksa senden uzaklaştırıyor mu bilmiyorum. ama bildiğim bir şey var ki ruhum acı çekiyor ve artık ben eski ben olamam. ihsan hocadan dinlediğim önce bir dert sahibi ol, bulmazsan kendine bir dert satın al, orda da bulamazsan gel benden ödünç al dediği yola koy beni rabbim.ağır bir sicil gibi duruyorsun ayıplarımda (dünya)
Aklına gelmemiş bir acı var mı?
İnsanlık zehrinin ilacı var mı?
Hep tersi sorulur; bir yere varmaz,
Allah'ın kuluna inancı var mı?
BehzatÇ️
-Geçmişe saplanıp kalmışsın. en büyük felaketler senin başına gelmiş, di mi? En büyük acıları sen çekmişsin ben hiç bi bok bilmiyorum ki? Acı nedir bilmem, yalnızlık nedir bilmem. Dünyanın ekseni kaydı Behzat 12 cm yerinden oynadı, sen bana 1 cm bile yaklaşmadın. Saplantılısın..
-Heee, bak ne güzel söyledin. saplantılıyım. Benden bi bok olmaz. Biz senle hep kavga ederiz, mutsuz oluruz biz senle.
-Mutsuz olalım, ne var? Biz de mutsuz oluruz. Ben seninle mutsuzluğa da varım...
Salatalık acı mı? Fırlat gitsin. Yolunda böğürtlen çalıları mı var? Etrafından dolan. Bu kadarı kafi, "Bunlar neden yeryüzünde?" diye sorma.
Uğruna savaşacak ne var ki? Her şey! Hayatın kendisi. Bu yeterli değil mi? yaşamak,acı çekmek,zevk almak.. uğruna savaşacak ne var ki? hayat güzel,muhteşem bir şeydir.
Bu kalabalık bunaltıyor artık. Varlıkları değil, sesleri. Koca bir gürültü koca bir kıyamet, asıl duymamız gerekenleri gizliyor gibi. Ayhan Geçgin, "İnsan sesinin olmadığı bir yere gitmek, durmak, sadece boşluğu dinlemek istiyorum. İnsan sesi, dinlemem gereken şeyi işitmemi engelliyor." der. Öyle bir his sevgili okur: Kısacık bir
Güneş bütün gün insana doğru fakat acı şeyler söyleyen bir arkadaştır. Onun ışığında eğlenmenin ve mesut olmanın hiç imkanı var mi?
Sayfa 65Kitabı okudu
