Seninle yakınlık uzaklık kavramını sınır olmaktan çıkardık anne...Sınırlar sana telaşlı korkularımı anlatmak ya da ne kadar yenildiğimi ve aldatıldığımı anlatırken gözlerimdeki tuzlu suyu silmek kadar somut aşka hala inanmak kadar soyut bir kavram şimdi...Biz seninle havalanan mutlu yusufçuklara,uçurtmalara ve bir yerlerde acının olmadığı ülkelere inandık...Kaderde farklı acıların farklı hüzünlerini sol tarafında umarsız taşıyan iki kadın olmakta varmış...Affet beni göremedim saçlarındaki yılları ve yorgun gözlerini çünkü o sırada aynada kendi saçlarımdaki aklara ve kalbimdeki kederlere bakıyordum;göremedim...Yoksa bilmez miyim saçlarının hep böyle sarı kalmayacağını...Anne...ben bu ülkenin hangi şehrinde olursam olayım avuçlarıma bıraktıklarını her daim aynı yerde saklayamam ama söz veriyorum seni gündüzleri sol tarafımda geceleri yastığımda taşıyacağım...Yine çiçeklere,çocuklara ve masallara inanalım anne...Şimdi dizlerinde minik bir kız çocuğu yerine duyguları törpülenmiş,inandıkları yenilmiş ve dünyanın savaşına kafa tutmuş bir kadın yatıyor...Bu dünyada yalnız annem yaşıyor...Hadi uzat ellerini elimdeki papatyalar solmasın!Gözlerimi kapattığımda sesin kulağımdan uzaklaşmasın...Sen ol dünya varsın olmasın!YASEMİN BAŞ
Üzerinde ”EN GÜZELE” yazılı, altından bir elmayı, şölenin yapıldığı salonun ortasına bırakıverdi. Doğal olarak bütün tanrıçalar, bu elmaya sahip olmak istediklerinden uzun tartışmalar oldu. Sonunda üç büyük tanrıça dışında diğerleri çekildiler. Ama kudret tanrıçası Hera, zekâ tanrıçası Palas Athena ve Aşk tanrıçası Afrodit elmaya sahip olmakta
İnsanoğlunun en büyük hatası hayatını başkaları üzerinden ( ki bu çoğunlukla aile ve yakın çevre, iş arkadaşları olur) ve başına gelenler üzerinden yaşamaya çalışmasıdır... Hayat adil değil, hiç bir zamanda olmayacak!... Hayat buna rağmen güzel!.. Tek bilmemiz gereken biz varsak hayat var... Biz kendimizi Nasıl hissedersek hayatta bize öyle geliyor!..
Bu hayatta en önemli varlık biziz ... Biz iyi olursak, biz Mutlu olursak etrafa faydamız olur... İçinde bulunduğumuz kurban kültürüne ve acıların çocuğu sendromuna baş kaldıralım... Ne yaşarsak yaşayalım, başımıza ne gelirse gelsin bu andan sonrasını hayatımızın en güzel yılları yapalım...
İçimizdeki çocuğu yaşatalım... Ona güzel şiirler okuyalım, güzel müzikler dinletelim, sonbaharı, kışı, ilkbaharı, yazı aynı minnet duygusuyla karşılayalım...
Yaşamak güzel şey!..
İnadına güzel yaşayalım!
BİR YİĞİTLİK ÂNI
Dostoyevski, Petersburg, Semenowsk Alanı
22 Aralık 1849
Gece yarısı uykusundan uyandırıp sürüklediler onu,
Kılıç şakırtıları duyulur hapishanenin avlusunda
Ve buyurgan sesler; bu bilinmezlikte
Titreşir korkutucu gölgeler birer hayalet gibi.
İleriye doğru itiyorlar onu ve derin bir dehlizden geçiliyor
Uzun ve karanlık, karanlık ve
Can YayınlarıKitabı okudu
