Çatıda Tatyana’nın aklında yalnızca akşamların o anı vardı. Fabrikanın kapısından dışarı adım atar atmaz sabırsızlıkla başını sola çevirip onun yüzünü aradığı anlar... Beyaz gökyüzünün altında mutluluktan ağzı kulaklarına varmış bir halde, kızıl kanatlarını çırparak, koşar adım ona gittiği, yüzüne bakıp gülümsediği anlar...