Dönmeyeceğini biliyorum. Gidişinden bu yana elli kış geçti. Eğer senin gibi bir bedenim olsaydı elli karlı kış geçirmiş gibi üşüyebilir, yıpranabilir belki de imkânsız olsa bile yaşlanmış olabilirdim. Gözlerim seni görmeden kırışmış, kulaklarım sesini duymadan yıllanmış olabilirdi. Ama şimdi kalbim olduğunu hissettiğim yer, sensiz geçen kışlardan çok daha fazla yara aldı. Kalbim her dakika çekti bu cezayı. Her affediliş gününde bekledim seni...
Sayfa 129 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Masum kanı dökülmüştü. Bunu ne telafi edebilirdi ki? Ah! Bunun bi tedavisi yoktu; ama affediliş imkânsız olsa bile unutmak mümkün olabilirdi. Dorian unutmaya kararlıydı.
Sayfa 264Kitabı okudu
Affediliş
Affetmek, akılların üstünde sultan olan kalbin hareketi olduğu gibi affedilmek de insanın bizzat kendi kalbinde inkılâp yapmasıyla kendisine sunulan zafer hediyesidir. Şüphe yok ki affın fermanını hazırlayan kalptir. Hesapça akıl onu anlamasa da kalp kendi kahramanına affı bağışlıyor. Affeden insan da affedilen gibi kalbini yükseltmiş, “insan kalbi böyle olur” dedirtecek olgunluğa ulaştırmış olmalıdır.
Sayfa 61 - DergahKitabı okudu
Işığın peşinden gideceğine
Karanlıkta görmeyi öğren
Görmeyle bilinecek gibi değil
Dahil olup büyü ki bitsin çilen
Af dileme
Her affediliş
Yeni cinayetlerin batağı
Arın kendinden
Büyük olan evren değil
Lüzumsuz küçük olan sensin
Tanrı’ların savaşı değil
Şeytanların mutabakatı
Umut edilmesi gereken
Geçmişten Bir Fincan Nane Limon
Bağzen annemle atışırdık..
Sonra odama elinde bir fincan nane limonla girerdi.
En güzel özrün,
En güzel affediliş şekliydi bu..
.
spoti.fi/3o67AuI
Affediliş
Gerçek zafer ,gerçek saadet,sana zulmedenleri,seni affetmeyenleri bile affedebilmektir.
Sayfa 63Kitabı okudu
Affediliş
Kendini günahsız bilen zâhitler değil, günahların affı için, damarlarındaki kan misâli gözlerinden gönüllerine durmadan yaş akıtan âşıklar affedilir.
Sayfa 62Kitabı okudu
Affediliş
Günahlarımızdan Affedilerek insanlaşıyoruz, ölümle ebedi affın sırrına ereceğiz. Varlığın sonsuz zevkini tatmak isteyenler, gönül bahçesinin güllerinden af kokuları çıkaranlardır.
- "Affetmeyen varlık kendinde helak oluyor."
- " Gerçek zafer, gerçek saadet, sana zulmedenleri, seni affetmeyenleri bile affedebilmekdir."
Sayfa 63 - DergahKitabı okudu
O, günahı acının nedeni olarak kabul eden Doğulu ve Batılı din adamlarının düştüğü yanlışa hiç düşmedi; tersine acının, günahın affedilmesi için gerekli olan psikolojik durum olduğuna kuvvetle inandı. Dostoyevski'ye önemli görünen affediliş, başkalarının affetmesi değil, günahkârın kendini affetmesiydi; bu kendi vicdanının yapacağı bir şeydi ve bu affediliş ancak acı çekmeye gönüllü olarak boyun eğmekle, onu aramakla kazanılabilirdi.
Sayfa 280 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Kimin utandırıcı anılarıydı bunlar? Babasının değil kendisinin. Geçmişte yaptıkları arasında iyi olarak tanımlayabileceği bir şey hatırlıyor muydu? Çok, çok az. Affetmek gerekiyordu. Önce, kendini affetmen ve sonra, genel bir affediliş.
Sayfa 29 - iletişim yayınlarıKitabı okudu
